Son gül kurusu ömrüm artýk Son deminde Hüzün karasý var yüreðimin her köþesinde Ve birde ölümün o korkunç soðukluðu Bu gidiþ sondur GÜLÜM. Dönüþü yük bu geminin, Bu limandan son demir alýþý artýk; Tamam son yolcusu deðilim belki Ama biliyorum sonun baþlangýcýndayým GÜLÜM Bak istediðin oluyor gidiyorum þimdi Belki özelyeceksin dinlediðimiz þarkýlarda Arayacak gözlerin yanlýzlýðýn her aklýna geldiðinde Belki aðlayacaksýn halime acýdýðýn için, Ama mutlaka çekeceksin yaptýklarýný Diyetini ödeyeceksin be GÜLÜM. Ve her geçen gün tükeneceksin azar azar Çünkü rüyalarýna gireceðim hergece Yakana yapýþýp ’seni seviyorum gülüm’..... Kan ter içerisinde uyanýp titreyeceksin Kimselere anlatmayacak, anlatamayacaksýn Bir gün mezarýma geleceksin Topraðýma kapanýp yalavaracak, Af dileyeceksin. benden ve mezar taþýmdan. Sonra bir kaç göz yaþýn düþecek Topraðýma yüreðime Ben o gece yine geleceðim Bu kez ellerinden tutup gözlerine bakarak ’Elveda yaban GÜLÜM’deyip kaybolacaðým Yine uyanacaksýn irkilerek.... Neyse GÜLÜM boþver Nasýlsa yaþanacak bütün bunlar. Bak göz kapaklarým aðýrlaþýyor Bakmaya kýyamadýðýn bu gözler Kapanýyor artýk birdaha açýlmamacasýna Hem artýk vucudumda buz kesti. Kara toprakla kucaklaþma vaktimi ne! ’Seni seviyorum yaban GÜLÜM ’ Ýþte bu son oyun ve son perde Daldan düþen son yapraktýr belkide Ýþte bak.. Bu duyduðum ölümün sesi Bu aldýðýmda son nefesim’ELVEDA’
Aytaç ÖZDEMÝR Sosyal Medyada Paylaşın:
sair25 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.