Kalabalýðýn ortasýnda Yalnýz kaldým tam otuz yýl. Hayatýn keþmekeþliðiyle yoðruldum. Hasret çektim, Çaresizlikle kavruldum. Dostlarým bildi de beni, Ben kendimde kayboldum. Ve þimdi Yaktým gemileri gidiyorum.
Hayat pembe panjurlu düþ deðil bende, Gerçeðin tam ortasýndayým En þeffaf en yalýn halimle. Karmaþayý gördüm, Huzursuzlukta boðuldum. Sevenlerim buldu da beni, Ben beni aramaktan yoruldum. Ve þimdi; Yaktým gemileri gidiyorum.
Ne yaþanmýþ aþklara özlem duyan aþýðým Ne gelecekten beklentileri olan idealist. Kestim zamanla olan bütün baðlarýmý Anýlarým silik, Hayallerim silik, Zaman döndürsede, Benim için kadranýný, Kalbim zamanla boþumaktan bitik. Ve þimdi, Yaktým gemileri gidiyorum.
Hesap sormakmý zamandan, O kadar da zor deðil, Hele pahalý hiç deðil, Bir kibrit fiyatý kadar, Çakarsýn kibriti verirsin ateþi. Ve þimdi, Yaktým gemileri gidiyorum
Aytaç Özdemir
Sosyal Medyada Paylaşın:
sair25 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.