Yýk! Yýk varlýðýn þehrini, Yýk ki! Benliðin gururunu virane kýl. Bak! Bak gönül aynasýna, Yâr uðruna, mestane kýl! Düþün! Niçin verilmiþ insana, En deðeli varlýk akýl…. Þýrýl þýrýl akan su, bak nasýl da zikreder! Buluttan düþen damla, çýrpýnarak diz döver. Durgun sudan içen kuþ, göðe bakýp þükreder! Fýrsat elden kaçmadan, sen de nefsin ýslah et!...
Ya ýslah et! Azgýn olan nefsini. Ya da….. Gücün yeterse eðer, Can evinden vur onu!.. Kes! Kes meylini gayriden! Düþme nefsin peþine. Sürüm sürüm süründürür, Esir alýrsa seni!
Kurtul nefsin þerrinden, göze al öldürmeyi, Saðlamsa gasbeder o, can taþýyan gemiyi, Hýzýr misali dene, dene sen de delmeyi, Ruh bedenden uçmadan, sen de nefsin ýslah et!..
Ali GÖZÜTOK 31. 01. 2011
Sosyal Medyada Paylaşın:
ALİ GÖZÜTOK Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.