penceremin önünden savaþ taburlarý geçiyor. sýrtlarýnda kaputlarý, sanki toprak rengi. baþka baþka yerlerde her biri baþkalarýnýn adýna, ölmeye gidiyor.
her gün yeniden yazýlan bir acý öyküdür bu. bir yaný ölümle gelen kanlý bir çýðlýk arkasý küflü ekmek kokusu gibi, karanlýk. ve hiç kazanýlamayan madalyanýn tortusu.
penceremin önünden savaþ taburlarý geçiyor. süngülerde birbirine karýþmýþ kan gruplarý. ve çok uzak bir ülkede, bir doðum sancýsý bir çocuk; baþkalarý adýna, ölmeye doðuyor.
Cevat Çeþtepe
Eski tarihli bir þiir
Sosyal Medyada Paylaşın:
uzungemici Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.