Ýnkýlâp kolay deðil, meþakkat, çile ister Armut piþ, aðzýma düþ, olur mu böyle umut? Ölsen de "sürüleþme", kýr esâret zincirin Özgür ol, özgür yaþa, boyna taktýrma hamut.
Þefkatli tabip gibi, yaralarý bir/bir sar Yaratana tam kul ol, Hâbîb’ine gerçek yâr Þimþek gibi çak da gel, yeniden zulmeti yar Sahtesine gerek yok, Allah’týr mutlak mâbut.
Ýnsan fýtratý öyle, dâvâsý için ölür Kelime-i tevhitle, “lâ” der yolunu bulur Her kim ki îman eder, o zaman mümin olur Ehli küfrün ilâhý, ortak adýdýr taðut.(*)
Kimliðini kaybeden, tanýmaz hiç bir sýnýr Ýnsan denmek çok çok zor, serapa stres/sinir Dalkavuk mizacý bu, “kýl” çýkýnca tiksinir Yaðcýlar atar takla, utanmaz kalkar amut.
Kötülük yapsa bile, hiç kimseye kin tutma Açlýktan kývransan da, haram lokmayý yutma Allah’ý, âhireti, sakýn ola unutma! Bir iyilik yaptýnsa, onu da derhal unut.
Altýnlý baklavayý, komþusuna aldýrýr Miskinlik kolay deðil, elindekin çaldýrýr Kulun rýzkýnda yoksa, küreði ters daldýrýr “Vermeyince ol mâbut, ne yapsýn Sultan Mahmut…”
30/01/’11 Hanifi KARA
(*) Taðut: Allah’tan gayrý tapýnýlan her þey.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hanifi KARA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.