Sen Hiç Ölmedin ki Baba

O gün ki gibi bugün de yaðmur yaðýyor,
Çorak yollarda, düþe kalka geldim buraya,
Bak ellerim çamur içinde,
Gözyaþlarým karýþýyor yaðmur suyuna,
Yüreðim yine sýzýlý, sesim yine kýsýk,
Bir kez daha yaþýyorum o aný,

Ahhhh babam ahhhhh,
Yaðmurlu bir gündü,
Okuldan yeni çýkmýþ,
Yol kenarýndaki sulara basarak eve geliyordum,
Hasan amcaya, Kezban nineye takýlýyor,
Su birikintilerindeki taþlarý sektiriyordum,
Çocuktum ya kimse bir þey demiyor,
Hatta, bazýlarý ödül veriyordu,

Sokaðýn köþesinden döndüðümde,
Koca bir kalabalýk evimizin önünde,
Aðýtlar birbirine karýþýyor,
Annemi zorla tutuyorlardý,
Çocuk ruhumla olup bitenlere anlam veremiyor,
Merakýmý gidermek istiyordum bir an evvel,
Bahçeden içeri girdiðimde tuttular beni,
Görmesin, dayanamaz sesleri kaplamýþtý her yeri,
Ele avuca sýðmýyordum,
Kimsenin gücü yetmiyordu sanki,

Odaya girdiðimde yüreðimdeki kor
Alev alev yanan bir ateþe döndü,
Ne iþin vardý senin yerde?
Neden boylu boyunca yatýyordun?
Neden ellerin buz gibi?
Neden kýpýrdamýyordun?
Baba baba diye haykýrýþlarýmý,
Neden duymuyordun nedennnnnnnnnn?

Çok geçmedi baba, aðlamaktan bitkin bir halde
Düþmüþüm oracýða,
Senin yanýna,
Ne kadar zaman geçti bilmiyorum ama
Gözlerimi açtýðýmda,
Kalabalýk biraz daha artmýþ,
Cümle âlem oraya toplanmýþtý,
Cansýz bedenin eller üstünde
Salâvatlarla buraya getirilirken,
Sensizliðin yükü çöktü omuzlarýma,
Ve seni bembeyaz giysilerle býraktýklarýnda,
Dondum kaldým,
Toprak bile atamadým mezarýna,
Mekânýn cennet olsun baba,
Annemi merak etme,
Ben ikimize de bakarým,
Aklýn bizde kalmasýn,
Artýk sobayý bile yakarým, artýk sobayý bile yakarým,

Aradan 6 ay geçmiþti,
Sensiz ilk bayramýmýzdý,
Her bayram olduðu gibi erken kalkmýþ,
En güzel bayramlýklarýmý giymiþtim,
Resmin duruyordu kapýnýn tam üstünde,
O yeþil gözlerinle sanki aferin der gibiydin,

Bayram namazýndan döner dönmez,
Hemen annemin ellerine sarýldým, öptüm, kokladým,
Birbirimize sarýldýk sýmsýký,
Ben dayanamadým, hüngür hüngür aðladým

Bu bayram ne garip þeymiþ sen yokken,
Sanki evin içi bomboþ,
Sanki çayýmýz þekersiz,
Lokmalar bir bir dizildi boðazýmýza,
Annem gizli gizli içini çekti,
Elleri titrediiii,
Gözyaþlarý ýslattý yanaklarýný,
Bir süre sustu, hiç ama hiç konuþmadý.

Baba, babam, haykýrýþlarýmý duydun mu?
Seni çok ama çok seviyorum,
Bayram diye deðil, her gün anýyorum,
Özlüyorum baba, ben, ben seni çok özlüyorum,

Güneþ tepeyi iyice aþmýþ,
Köy meydanýna vurmuþtu ýþýðý,
Çocuklar bir bir toplanýyor, plan yapýyorlardý
Kim önce, hangi evden baþlayacak diye,
Beni Ahmetlerin grubuna aldýlar
Kerim, Mehmet, Ahmet, Hüseyin,
Ve bir de ben,
Önce Kezban nineye gittik, öptük elini,
Çok sevindi, þöyle oturun dedi,
Bizimkiler beklemedi,
Kezban nine herkese ceviz verirken
Bana neden para verdi?

Sonra Mustafa dayýlara, Ayþe teyzelere derken,
Dolaþtýk durduk gün boyu,
Þerife ninem de arkadaþlarýma þeker verirken
Bana para verdi,
Ben merdivenlerden inerken
“Çocuklar kýzmayýn, onun babasý yok” dedi.
Çocuk kalbimin tam ortasýnda,
Babasýzlýðým bir kez daha kükredi,
Paralar avucumun içinde, týrnaklarým etime batmýþ,
Sanki bir ses,
“Aðla oðlum, aðla” dedi.
Ýþte aðlayarak, seni özleyerek geçti günler,
O bayramdan sonra kaaaaç bayram daha gördük,

Okul kapandýðýnda çýraklýk yapýyordum atölyelerde,
Tabiri caiz ise adam gibi çalýþýyordum çocuk halimle,
Mesleði de öðrenmeye baþlamýþtým yaa,
Çivi nasýl çakýlýr çekiç nasýl tutulur kapý nasýl yapýlýr,
Babasýzlýkta “anaya nasýl bakýlýr? ”
Öðreniyordum baba, öðreniyordum baba,

Bir gün pazara gitmiþtim,
Evin eksiklerini ve annemim ilaçlarýný alayým diye.
Bir maðazanýn önünden geçerken gözüme öyle bir ayakkabý çarptý ki!
Vitrinden ayrýlamadým,
Uzaktan uzaða giydim onlarý,
Lakin alamadým,
Param yetmiyordu bunu da almaya,
Hangisini silecektim ki listeden,
Yaðý, þekeri, peyniri, yoksa zeytini mi?
Çocuk ruhum kaç kez uzandý gitti maðazanýn içine,
Kaç hayalim yalan oldu,
Ve kaç kez boðazým düðüm düðüm,
Gözlerim doldu.
Annemin ilaçlarýný da aldým,
En çok da onlara dikkat ediyorum,
Doktorlar sakýn aksatmayýn dedi,
Her gün saatinde veriyorum,
Eskiye nazaran biraz daha iyi,
Ýyi dediðime bakma aslýnda,
Seni kaybettikten sonra mum gibi eridi, baba.

Zaman, zaman, zaman,
Takvimden yapraklar koptu bir bir,
Tam 24 yýl geçti aradan,
Ben de büyüdüm hayat selinde,
Kimi zaman yýkýldý hayallerim,
Kimi zaman açmadan soldu güllerim,
Bak þimdi mezarýnýn baþýndayým
Yaþým 34, öldüðün yaþýndayým baba, öldüðün yaþýndayým,

Ne garip onca zaman geçmesine raðmen,
Mezar taþýndaki yazý silinmemiþ,
Yaðmur çamur da zarar vermemiþ.
Ben, ben,ben ne diyeceðimi bilemiyorum,
Dudaklarým kurudu, nefesi daraldý,
Özlemlerin katlandýkça katlandý,
Bir ses versen, bir oðlum desen,
Bir kez daha okþasan saçlarýmý……

Seni dün gibi hatýrlýyor, bugün gibi yaþýyorum,
Artýk ben de bir babayým, seni çok iyi anlýyorum baba,
Çok iyi anlýyorum.
Çünkü sen içimdesin hiç ölmedin.

Oðuz Alp Yüksel



Sosyal Medyada Paylaşın: