Mevla’yý Seversen Konuk Et Beni Mevla’yý seversen konuk et beni Bu gece eðleþir yatar giderim Gözden ýrak olup gönülden cüda Derbeder olur da yiter giderim
Çýra yakýp yanýmýza oturma Zahmet edip eve haber götürme Bir içim su bir lokma nân getirme Niyet eder oruç tutar giderim
Allah’ý seversen ta’n etme bize Hak kulun ay’býný vurmamýþ yüze Coþkun seller gibi akýp denize Býldýr yaðan kardan beter giderim
Sabahtan kalkanda han pulu iste Eðer vermez isem tekdir et, kýþta Atý koy mezada müþteri sesle Deðere deðmeze satar giderim
Asýl adý Hasan olup 1850’de Çýldýr’ýn Suhara (Yakýnsu) köyünde doðmuþtur. Aþýk Þenlik Terekeme (Karapapak) boyundandýr. Karapapak aðzýný en yetkin biçimde kullanan Þenlik, 14 yaþýnda kuþ avcýlýðý yaparken dere boyunda uyuya kalmýþ, düþünde aþk badesini içmiþ. Kalkýnca þiir söylemeye baþlamýþ. 19 yaþýnda iken Ahýlkelek’in Lebis köyünden Aþýk Nuri’den saz çalmayý öðrenmiþtir. Kars, Ahýska, Borçalý, Tiflis, Gürü ve Revan’ý , dolaþmýþ, çaðýnýn birçok aþýðýyla karþýlaþmalar yapmýþtýr. Edebiyat araþtýrmacýsý Nejat Birdoðan, Þenlik’in þiir dünyasýna eðilirken þunlarý söyler: "Artýk, ozanlýða ve deyiþlere bir düþle boþlamalarýnýn gerçek* olduðunda þüphe, kalmayan bütün halk ozanlarýnýn düþünü Þenlik de görmüþtür. Bu düþte bade yoktur. Sadece Salatýn isminde bir kýz görmüþ, bu görüþ kýzýn ardý sýra yanýp tutuþmasýna yetmemiþtir. Nitekim ozanýmýz da Huri isminde bir kýzdan baþkasýna yanýp tutunma ve baðlanma yoktur. Huri de çabuk unutulmuþtur. Þenlik çaðý, halk ozanlarý bakýmýndan geniþ ve güçlü bir çaðdýr. Ozanýmýz bu ozanlardan Feryadi, Mazlumi, Sümmani, Aþýk Abbas ve Ýzani ile karþýlaþmýþtýr. Sümmani, ile bütün hayatlarý boyunca bir kardeþ gibi yaþamýþlardýr. Söylentiye göre bir karþýlaþmalarýnda uzun boylu çaba sarf edip, yorulunca Þenlik’in annesi içeri girerek her ikisine de kardeþsiniz anlamýna gelmesi için göðüslerini göstermiþ ve ozanlarý ayýrmýþtýr." Dil olarak aðdalý bir dil kullandýðý görülse de, çaðýnýn ozanlarýnda genel olarak görülen bu durum, salt Þenlik için eleþtiri konusu edilebilecek bir özellik deðildir. 1877-1878 Osmanlý-Rus savaþýnýn olduðu dönemde Þenlik kahramanlýk destanlarýyla, koçaklamalarýyla yöredeki milis kuvvetlerin direnç kaynaðý olmuþtur. Kars’ýn Ermenilerle dolu olduðu günlerde, Çýldýr’dan Kars’a gelen Aþýk Þenlik, durumun kötü olmasýndan, geri döner. Dönerken yolda arkasýnda süvarileriyle, bir Rus Generali rastlar. Kendisinden vaziyet hakkýnda ve Rus Çarlýðýný mý, yoksa Osmanlýlarýn yanýnda mý yer alacaðýný soran Rus generaline þu yanýtý verir:
Hulusi gabilden bilsen fikrimi Men Allah’tan Al’osmaný isterem. Merhamet sahibi ol rahmi gani Nesli mürsel hökmü haný isterem. Bunu dinleyen Çarlýk Rusyasý nýn generali bu büyük ozanýmýzý kutlayarak "Eðer Çarlýk Rusyasýný istiyorum deseydin, hemen boynunu vurduracaktým. Tam dinine sadýkmýþsýn." diyerek, yirmi beþ lira da mükafat verir. Zamanýn tanýnmýþ bir çok aþýklarýyla karþýlaþmalarda bulunan Þenlik, istilacýlarla mücadele veren en güçlü aþýk olarak bilinir.
1913 yýlýnda, Revan’da hanlar arasýnda yapýlan bir düðünde, toy babasý seçimi için bilinmedik bir hikaye yarýþý baþlar. "Latif Þah" hikayesi Revan’lý Bala Mehmet tarafýndan, okununca, aldýðý birincilikle, baþýný belaya sokar. Toy babasý seçimini kazanan Bala Mehmet, bazý hanlar tarafýndan sýkýþtýrýlarak, hikayenin ustasýnýn gelmemesi halinde baþýnýn vurulacaðýný belirtirler. Hanlarýn baskýsý üzerine Þenlik’e gelen aþýk, onu da alýp, Revan’a giderler. Oradaki aþýklar Þenlik’in atýþmalarda yendiði, baðladýðý kiþiler olup, Aþýk Þenlik’e kin besleyenlerdir. Revan’da yapýlan atýþmalarda da yenilirler. Zaten kinli olana bu aþýklar, Þenlik’e bir tuzak kurarak, yemeðine zehir katarlar. Hastalanan Aþýk Þenlik, trenle Arpaçay’a kadar gelir, Dilaver köyünde iyice hastalanýr ve ölür. Cenazesi Akbaba’nýn Hozu köyüne ve oradan Çýldýr’ýn Suhara köyüne getirilir. Mezarý buradadýr. ...................................................................................................