Bir zamanlar bizi oluþturan tohumlar, ölümle birlikte, kanatlanýp uçarlar.
Kimi topraða karýþýr, kimi toz zerrecikleri gibi havalarda dolaþýr.
Ama bunlar yitik deðil, parçalanmýþtýr. Unufaktýr.
Yaþam sürer gider.
Çünkü ölen madde deðildir.
Candýr.
// Lucretius //
kederli deðilim buruk bir yalnýzlýðýn gülümsemesi geçiyor gözlerimden dün ayýn çýplak ayak izlerine takýlýp düþtüm kumsalda muzip martýlarýn kahkahasýyla irkildim kimsesiz çocuk utangaçlýðýnda büktüm dudaklarýmý yosun tutmuþ ýslak bir kayanýn dibinde aðlayan istiridyelerin saçlarýný okþadým
durgundu sular sallanan beþiði andýrýyordu deniz gece, üþümesin diye yýldýzlardan ipek çarþaf atmýþtý üstüne fonda lirik melodinin ezgileri týnlarken masum bir bebeði andýrýyordu dünya kötülüklerden uzak…
sahilden karþýya uzandý, gözlerimin hâresi þehrin uyuyan yüzünde dingin bir hava evlerin tepesinde raks eden rüzgârýn nefesinde ýlýktan bir þarký ah!...doyumsuz bir tat yol boyunca uzanan, yemyeþil yapraklarýn ýðýl ýðýl dansý
...
keþke dursa zaman takýlý kalsa bu vakitler çirkinliðin gudubet yüzüne kelepçeler vurulsa ve melekler hiç aðlamasa…
oysa tan aðardýðýnda pýrýl pýrýl parlayan gözlerini zorlu bir hengâmenin içinde bulacak kulaklarý týrmalayan uðultu sarsacak kentin sýð sokaklarýný asýk yüzlü, çantalarý ellerinde koþuþturan insanlarý þaþkýnlýkla izlerken bankta kývrýlmýþ küçücük bir bedeni ana þefkatiyle kutsayacak
bembeyaz bulutlar griye dönerken fabrika dumanlarý saracak gökyüzünü gazeteler savaþ haberlerini basacak telaþ içinde dünya yine ayný dünya!...olacak umursamaz…
kötülüðün anasý giyecek zýrhýný kuþanacak gücün göstergesini iyi güzel ne varsa týrpanlayacak boynu burulacak sýklamen renkli begonvillerin kan bulaþacak, gülün rengine uçuþan serçe kanatlarýyla savrulacak ölümün taze kokusu ve yýrtacak çocuklar beyaz kefenli uçurtmalarý
mahþer gününe kadar döndükçe bu devran-ý âlem takvimlerden düþen, her yeni yaprak acar ruhlarýn doðuþunu muþtularken zamanda keyifle miadý dolmuþ ruhlarýn üzerine kýzýl topraklar serpecek…
Þiirime güzel sesiyle ve muhteþem yorumuyla can katan Sevgili Arkadaþým BENSENO’ya ve güzel yüreðine sonsuz teþekkürler ederim..Her daim Sevgilerimle..Saygýlar........
ayþe uçar 24 /01 /2011
Sosyal Medyada Paylaşın:
flycan57 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.