hakkını helal et e mi.

Gök yüzünün, boz bulanýk olduðu bir akþamdý,
kar yaðýyordu,hafif,hafif,pardösümün yakasý kaldýrdým,
ellerimi cebime sokup ve yürümeye baþladým.-
birden, sen geldin aklýma,
boynum düþtü,týpký mahcup bir çocuk gibi,
utanmýþtým,kendimden.

Sanki sen oradaydýn, karþýmdaydýn.

Oysa, nerede olduðunu bile bilmiyordum.
birden, titremeye baþladým,ve yüreðimin sýzladýðýný hissettim,
titriyordum,ve soðuða raðmen terliyordum,
bir günde dört mevsimi yaþadým,kýþa raðmen,
kýþ bendim,bahar sendin kýþta terleten karþýmdaki gözlerindi.

Çünkü, hiç unutmamýþtým seni,
ve sana karþý,yaptýðým haksýzlýðý,düþündüm utandým,
Artýk, dalgýndým,
tamamen sen kaplamýþtýn benliðimi,gördüm hayalini,

Keskin bir ayaz çýktý birden,
titredim,
rüzgar, savurmaya baþladý karlarý,
baþým,gözlerim bembeyaz kar oldu,
ama hala aklým sende, soruyordum kendime sorularý.
Sordum neden, neden böyle oldu,neden ?

Neden, terk ettin seni gerçek sevenlerini diyordum.
aklýmdan çýkmýyor, kendimi sorguluyordum,
oysa, vakit çoktan geçmiþti,zamanlar çoktan geçip gitmiþti,
her þey bitmiþti,ben, yalnýzlýðý ve bir baþkasýný seçmiþtim.
Geçiyordu, yanýmdan parlak ýþýklarýný yakmýþ arabalar,
bazen, öylesine çoðalýyordu yol bile vermiyordu onlar,
bir, karmaþanýn içinde o soðuk gecede yolda giderken,
hep, kederli bir hayalet gibi yürüdüm,

yürüdüm.

Ýçinde sen olan, düþüncelerim içinde, duygularýmla yürüdüm.
Biliyor’ musun hiç unutamam o kýzýl beyaz akþamý ben.

Korna, sesleri iþitiliyordu arabalardan,
kimi kayýp kaza yapýyor, kimi baðýrýp çaðýrýyordu,
o, gök yüzünün kara bulutlarý,üstümü karla örttüðünde,
arada bir, o yüzüme ýþýklar yansýyordu,
yine seni düþünüyordum yol boyu yürüdüðümde,seni düþünüyordum.

Bütün, benliðimi esir almýþtý yoldaki hayalin,
kar beyazý üstümü sarmýþtý, o keskin ayazda yürürken,
benekli, kar kaplanlarý gibiydim,
yine de seni,yol boyu düþüp hayal ederken.
Her þeye raðmen,
seni düþünüyordum,yürüyordum, bilir ‘misin, topal aksak giderken.

Dýþarýda kalacaklara, ve kimsesizlere üzülmüþtüm bir ara,
sanki onlarý düþünecek, halim varmýþ gibi,
ama, erken bitti onlarý düþünmek.
çünkü, birden gözlerin gözlerimin önüne geldi,
o akþam ben beyaz hayalet gibi karda yürürken.
Yoruldum yürümekten deðil düþünmekten.
yorgun ýþýklarýn, alaca gölgesinde,kýrýk bir bank buldum, oturdum,
soðuða ve yaðan kara raðmen,
sonra ,düþen kar tanelerini seyrettim uzun, ! uzun !
yine de, sen vardýn,sen vardýn düþüncelerimde sen,
seni, seni düþündüm hep o akþam ben.

geçmiþi, aradým dün gibi,
gelecek gibi,
seni, seni aradým ben.
sanki çýkýverip, görünecektin bir köþeden,
sanki, diyecektin af ettim seni.

Sonra, karanlýklar üzerime çöktü birden kabus gibi,
karanlýk dünyama, yine senin unutamadýðým aþkýn karýþtý,
kalktým ve yeniden yürüdüm,
ama hala, sendin düþündüðüm,ve beni meþgul eden.

Hep ayný hatamdý, o nedenini bilemediðim,
hep, ayný hatamdý yolda düþündüðüm.
ayný hatam !!!.

Dönüþü, olmayan bir yoldaydým, yapayalnýz,
düþünceler içinde, hep yürüdüm,yürüdüm,
yollar, uzadýkça uzadý,
bitmek, bilmedi o akþam yollar hep ýradý.

Þimdi, o hayatýn yüzünü sýr gibi saklamaktayým,
Af et beni, ve hakkýný bana helal et e mi !!!!.
Süheyla, süheyla.


Sosyal Medyada Paylaşın: