Uçuyorum

Uçtum gökyüzüne, uçtum
Yapayalnýz bir çocuktum.
Kanatlarým da yoktu,
Kanatlara ihtiyacým da.
Belki hastaydým,
Terlemeye çalýþýyordum yün yorganýn altýnda,
Baþýmda babaannem,
Alnýmda ýslak beyaz mendil,
Bir hayalden diðerine koþtum.

Ben soðuðu hiç sevmedim,
Soðukta beni.
Ne zaman karþýlaþsak hasta oldum,
Ardý arkasý kesilmez penisilin iðneleri.
Bademciklerimi aldýracaktým sonra,
Aldýramadým,
Aldýrmadým soðuða.
Fakat hep soðuk yerler yazýldý alnýma.

Yansýn sobam yansýn,
Hiç durmasýn sýcaklýk,
Karanlýk odamýn tavanýnda,
Ateþin dansýný izlemekteyim.
Ateþin dansý tüm vücudumda,
Ateþliyim ben üþümüyorum aslýnda.
Hastalýk biraz daha yaklaþtýrýyor beni hayata
Hayata ve yaþamaya.

Yine de karþý koyamýyorum hastalýða,
Elim ayaðým titremekte,
Bacaklarým, baðrým yanmakta.
Ateþim mi düþse, aðrým mý kesilse,
Uyusam mý sonra bir güzel?

O çok sevdiðim dizi,
En sevdiðim yemek,
En beðendiðim þarký,
Ne oldu size?
Terk ettiniz beni birden bire.
Yoksa bu mu hastalýðýn tarifi?
Lezzetini yitirmesi mi sevilenlerin?

En güzeli uçmak,
Ben de uçuyorum gökyüzüne, uçtum.
Babaannem baþucumda;
‘’ Baþýn dönüyor mu yavrum?’’
Yok babaanne uçuyorum.
Bademciklerim þiþmiþ,
Kanatlarým da yok,
Yalnýzca uçuyorum…


Sosyal Medyada Paylaşın: