Orada geçer akçe, îman, amel, güzel huy Göç zamaný yaklaþtý, hazýrlýk yapýn n’olur. Cüz-i irâde böyle, duymadýysan bunu duy Ne ararsa bir insan, sonunda onu bulur.
Tek bahâ biçilmeyen, en deðerli þey îman Her þeyi kaybetsen de, onu kaybetme aman “Ahsen-i takvim” üzre, yaratýlmýþtýr insan Eðer kendin bilmezse, daðda kurt gibi ulur.
Kaderin cilvesi bu, kendi gülün deremez Bu dünyada hiç kimse, tam murada eremez Kul tedbirle mükellef, onu deðiþtiremez Hastalýklar bahâne, eceli gelen ölür.
Arada bir gücünü, denemek için sallar Biraz da dost görünür, hasmýný allar/pullar “Su uyur” o uyumaz, her zaman fýrsat kollar Aradan yýllar geçse, düþman öcünü alýr.
Kör nefsin bahçesine, çekmelisin güzel set Daha fýrsat eldeyken, solmamýþken beniz/bet Bir gün seyredeceksin, sen filmine dikkat et Yüz kýzartan bir zevkse, zevk uçar utanç kalýr…
23/01/’11 Hanifi KARA Sosyal Medyada Paylaşın:
Hanifi KARA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.