Y ü z ü m ü Ç ý k a r ý y o r um
Çok yorgunum mizaným yok
Gerçeðe dair güzellikleri soyuldum
Karanlýðýna girdiðim bir sokakta
Çýplak ve gözleri yok haramilikle
Ustalaþmýþ adamlarca
Geleceði hala bilmiyorken
Süngümü saklamam gerekti
Kelimemi ve niyetimi örttüðüm
Mutluluklarýmý da
Ama çok yorgunum
Yüzümü çýkardýðým bir sabah
Anladýðým her þeyi söyledim
Bu yüzden yüzsüz ve kelimesiz
Rüzgarýn kopardýðý bir dal gibi
Bir nehrin sularýna kapýlarak
Ve baþka dal parçalarýna dokunup
Ýþte ben de varým demenin tesellisiyle
Sürükleniyorum aþaðýlara
Sus ve suçla kendini diyen
Bir sessizlikle konuþtum ilkin
Uzun ve derin bir uçurum gibi duran
Yalnýzlýða düþürdüm nefsimi
Havasýz göksüz býraktým
Ölmedi ama kör ve saðýr oldu
Ayaksýz ve elsiz ve hepten dilsiz oldu
Sonra bu kulpsuz adamý
Çekip çýkardým vicdanýmýn sehpasýna
Lime lime olmuþ gövdesinden
Tutup astým en aþaðýlýk yerinden
Üzerinde haram lokmalarýn yendiði
Bir sofra bezi gibi silkeledim
Döktüm içinde var olan günah umutlarý
Ve hak edilmesi olmayacak mutluluklarý
Etime kemiðime iþleyen alýþkanlýklarýmý
Ve ruhuma kadar sinen günahlarý
Acýta acýta kopardým kendimden
Acýmadan merhamet etmeden
Ama kendimin iyiliklerini de koruyup gözeterek
Yeni ve tertemiz bir sevmeyi
Avuçlarýmýn içini terleterek
Diþlerimle kanatarak dudaklarýmý
Ýkram ettim kendime
Islah ettiðim kelimelerimle
Sýzdým en içime
Keskin bir tövbe aksettirerek
En izbe ve iblise terk edilmiþ yerlerime
Iþýdým
Muttaki bir eylemle
Sardým etrafýmý
Ertelemesiz ve kati bir kararla
Yaþamak kararý aldým
Yaþatmak için içimde ki iyiyi
Ve yürüdüm koþar ve aceleci adýmlarla
Kýlcal damarlarýma varana kadar
Ruhumun en sýð yerinden baþlayýp
Ýndim aman vermeden en derine
Bu yüzden çýkardým yüzümü
Ruhumla yüzleþmek için
Yüzümün gerçeðine deðip
Yüzleþtirmek için
Kim varsa içimde
Yüzleþip had ve hududunu söylemek için
Hal ve ahvalimin tutanaklarýyla
Halleþip helalleþmek için
/
Ç ý k a r d ý m y ü z ü m ü