//bazen, binlerce papatyayý feda edersiniz
koklamak için tomurcuk bir gülü//
I/
dört duvar ortasý zaman, bohem bir karanlýk
kimsesizlik, yalnýzlýk, çaresizlik çöker dizlerinize
içinizden tütsüleri yükselir, gelmiþini /geçmiþini yaktýðýnýz sayfalarýn
bir damlanýn ýþýðýna tutunur, elleriniz cebinizde, yalýn ayak…
tüm adresler silinmiþ, belleðinizde topyekûn kararýr anýlar
II/
bazen,
tozlu bir aný’nýn parmaklarý dokunur yüreðinize
kuþ tüyü yorganda üþür duygular,
bazen de;
geçmiþin beþiðinde sýzlar kemikleri eski aþklarýn
nice kara sevdalar gömülü ömre bedel gülüþünüzde
peþkeþ çekilen maddiyatýn sandalýnda kürek çekerler
-sebepsiz kýrýlmalar-yansýmalar yaþarsýnýz göz kapaklarýnýzdaki aynalarda
keþkeler, nedenler, niçinler girdabýnda saklý kalýr yarýnlar-
III/
yeni /
yeniden bir sayfa açarsýnýz ömrünüzün taze baharýnda
güneþi, þakaklarýndan tutup taze umutlara tararsýnýz saçlarýný
yelken açarsýnýz mutluluk dolu yarýnlara
gülüþü bin deðer katan nazlý yarin diyarýna
yalýn ayak yürüdüðünüz taþlý yollarýnda
damarlarýnda kan diye gezinen asil yürek
olursunuz bazen…
IV/
uçup gitti hayatýn en estetik yaþanýlmýþlýklarý /piþmanlýklarý
ki,
hala kalanlarda saklýdýr aklým
giderken hep dikti baþým
ama;
hiç dinmedi sevgiden yana gözyaþým
ve
hala sana aþýðým…
/kök salmýþ derinliklerine ömrün ulu çýnarý
kestikçe filizlenir dallarý sevginin bazen…./.