Ve
Nefsin Elinden…
Bakmayýn benim böyle, mutlu göründüðüme,
Kimse bilmez nicedir hâlim nefsin elinden…
Kandým beni dünyaya baðlayan her düðüme,
Oldum fâni iþlerde âlim nefsin elinden…
Böbürlenme, hor görme, ihtiras, hâset, kibir,
Ne kadar tuzak varsa, düþürdü beni bir bir.
Bilmem nasýl yýkanýr, bu bedenden bunca kir,
Ettim þerre yýllarca tâlim nefsin elinden…
Bana dost olmadýðý, gerçi baþtan açýktý,
Azgýn menfaat hýrsý, edepten baskýn çýktý.
Maddiyat aðýr bastý, mânâ duvarý çöktü,
Oldum kendi kendime zâlim nefsin elinden…
Her eðrisi doðrusu, herkesinkinden ayrý,
Bir þey hasmý sayýlýr, yoksa kendine hayrý.
Dilimi de söyletir, bildiði gibi gayrý,
Haktan hukuktan yana lâlým nefsin elinden…
Esir aldý gönlümü, bir kuru korku ile,
Nâfile yordu beni, çektiðim pek çok çile.
Geldi geçti seneler, lâkin bir nefes bile,
Olamadý þu baþým sâlim nefsin elinden…
Eðer bu sarhoþluktan, ebedi ayýlmazsa,
Ya da bana bir ömür, zulmetmekten yýlmazsa,
Bir de Rabbim mahþerde, bir merhamet kýlmazsa,
Akýbetim þimdiden mâlum nefsin elinden…
Veli BOSTANCI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.