Dedi ki o adam;
“þu þairler tuhaf insanlar…
sevmek için bu kadar vurguya
sahi, ne gerek var…”
Dedim ki adama;
“boþ ver sen þiirleri,
keyif bozandýr göbek adlarý
sen gül eðlen,
neyine gerek, yerin mi dar…”
Dedi ki gider ayak;
“ört dizlerini, üþüme…
yaþlýlýk kapýnda
ölmek için erken ama
yalnýzlýk denen bu illeti
sevmeye alýþ yine de...”