Tam mýsranýn ucunu tutmuþum Niyetim bir sevinç yazmak Ýsmimden baþkasý yok Aklýmda da hayatýmda da Nereden bulayým caným efendim Neþ’eli bir þiir kim yazmýþ ki Ben sana nasýl uydurayým Hem sonra mutlu bir þiiri Bu mevsim kim aklýna takar
Koy takkeni önüne Ve bulursan kendinde azýcýk akýl Daya vicdanýnýn üzerine Yalnýzlýk kokan ellerini Düþün ki yazdým gül gülistan Okuyan görmediðini dinlerken Kederlenmeyecek mi Neþ’e dediðin küçük bir kýz Belki güleç ama çokca sakar
Yok a benim efendim Þiir istesen de istemesen de Saracaktýr kollarýný kedere Üþütecektir ille de mýsranýn bir yerinde Desem ki bir çocuk geldi gülümsedi "Bendim" diyeceksin gözün gözlerimde Sev saçlarýmý dinlendir bakýþlarýmý Benim o gördüðün çocuk Elimi yüzümü öp sev beni Hiç sevilmediðim kadar
Mevsimlerin güze salacak saçlarýný Ellerin titreyecek ihtiyarlamadan Dudaklarýnda soluklanacak Ateþ yüklü uzun havalar Çatlayacak topraklarýn Yer yarýlýp dibinden yeni yol açýlacak Yeniden yýkýlacaksýn çýnarlarla Devrilecek daðlarýn birer birer Susmayacak alýcý kuþlar Hüzne soracaksýn hesabýný Mutlu zamanlar saklanacaklar Ebe hep sen olacaksýn Sobelemek imkansýzlaþacak Yaþarken öleceksin her bahar
Yani senin anlayacaðýn efendi Neþ’eli bir þiir bu kaleme zor sýðar… Sosyal Medyada Paylaşın:
asran Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.