Bazen,
aklýmý baþýmdan alýyor
ölüm kokusu…
Ateþ tuðlalarýna saklanmýþ...
Sarý boyalar kadar ince
sývalarýn çatlaklarýndan sýzarak
bekliyor sýramý
sað olaný istiyor ille de…
Ayna oluyor ya hani pencere
gece sýr diye ardýna gizlenince
Korkumu seyrediyorum
karanlýk yutuverecek mübarek
zifir uykusuzluðumun birinde
...
Çok þükür ev kalabalýk
on yedi de olsan çocuksun be oðul
uzun sürmez
hazýrlar valizini, çýkarsýn nasýlsa
bir gurbet yolculuðuna
Ben dönmeni beklerim
Tuðlalarda saklanan…
Bekler…
Dönüp gelirsin de,
yol boyu ömür gider
Kim bilir kimden evvel
kim bilir hangi mevsim
ikindiden önce, öðleden sonra
belki senli belki kimsesiz
söker alýr boðazýmdan
son nefesi, hayat bitince…