GERÇEKÜSTÜ DİNLENME

Gerçeðin üzerinde uçuþurken hayallerim,
Gerçeðin bizzat altýnda ezilmekteydi benliðim,
Haylaz bir hayalperest dolaþýrken zihnimde,
Gerçeðin gölgesinde ve de sanki çile çekmekte.

Benden de geçtiler ansýzýn, o zamanlar çocuktum,
Bazen gayet azalmýþtým çoðunlukla çokluktum.
Varlýðýmýn içinde kaybolmuþ bir yokluktum,
Kýrmýzýydý düþlerim, buz gibi soðukluktum.

Yalnýz yanan için mi aranmalý serinlik,
Bedenimdeki kuytuluk, ruhumdaki enginlik,
Hiçbir yere ulaþmýyor hayatýndaki dinginlik,
Yalnýz yalanlarým var, bir o kadar da bezginlik.

Aldanýrken renklere siyah beyaz bir denklikte,
Aldatýrken kendimi var olmayan bir iklimde,
En çok ben kanmýþým kanayamayan sersemlikle,
Bir ben eksik kalmýþým tam sandýðým kendimde.

Sanrýlarýmýn içinde salýnýrken sancýlarla,
Karanlýðýmý buluverdim aydýnlýk acýlarla,
Þiir diye yazdýðým ömür tüketen anlardý,
Kendimi kandýrdýðým varolmayan zamanlardý.

Sosyal Medyada Paylaşın: