BENCİL

Bir varmýþtým,
Çok yanmýþtým,
Ben kanmýþtým,
Sen sanmýþtým.

Oluyordu...

Sonra baktým yokluktum,
Varolmayan mutluluktum,
Ýstenmeyen tutukluk,
Kaybolunan sonsuzluktum.

Aslýnda çok fazla þanssýzdým,
Bir o kadar da bahtsýzdým,
Robinson kadar yalnýz,
Ve Cuma kadar ýssýzdým.

Don Kiþot’la koþmuþtum,
Alice ile yorulmuþtum,
Küçük prens gibi bomboþ,
Kýrk Harami kadar sarhoþtum.

Yalnýzlýða yenilmiþtim,
Aslýnda çok sevilmiþtim,
Uzaklarý düþlerken,
Yakýnlara serilmiþtim.

Bir varmýþtým,
Çok yanmýþtým,
Ben kanmýþtým,
Sen sanmýþtým.

Olmadý…

Sosyal Medyada Paylaşın: