NERDEN BİLECEKTİNİZ

Böyle yoksul deðildim eskiden
Benim de hayallerim vardý
Umutlarým
Heveslerim
Beklentilerim
Özlemlerim vardý
Hani kursak diye bir yer vardýr ya!
Ýþte hepsi orada kaldý...
Bir gün bu iðrençliklerle dolu dünyadan
Elimi eteðimi çekip,ölüp gideceðim.
Ýki metre bir çukurda toprak olacak bedenim
Benden geriye miras olarak kalacak olan
Hayatýmýn her karesini mýsra mýsra anlatan eserlerim.
Okuduðunuzda kendinizden bir þeyler buldunuz
Hayatýnýzdan sahnelerle karþýlaþtýnýz çoðu zaman
Bu kadar da olmaz deðip küfrettiðinizde oldu,
Yüreðinizin içinde bir þeyler kýmýldadýðýnda
Halime acýdýðýnýzda oldu.
Her gün bir komadan çýkýp diðerine gömüldüðümü
Nerden bilecektiniz.
Gül bahçeme bakýp güllerde bahane aradýnýz
Bahçenin yetiþmeden önceki halini bilmiyordunuz elbet
Çorak topraklara gül dikerken
Derviþ sabrýyla gün aþýmýndan gün batýmýna
Okyanuslardan eleklerle su taþýdým oysa
Ellerimde su toplandý,parçalandý ayaklarým
Ne zaman soluk almak için dinlensem
Bahanelerin arkasýna sýðýndým sandýnýz.
Hep iyi olsun diye çabaladým durdum
Raylarda ilerlerken vagonlarým çullanan çok oldu,
Ne zaman bir istasyonda konaklasam
Bahanelerle inenler de oldu merakýndan binenler de
Vagon nasýl ilerliyor diye kimse merak etmezken
Mazaret arayanlarýn ardý arkasý kesilmedi.
Dert taþýyan kervan olduðumu nerden bilecektiniz.
Hayatým bana ait olmadý,
Her zaman ömrümden ödünler verdim
Nasýl yaþýyorum diye kimsenin umurunda olmadým .
On para deðeri olmayanlara ne deðerler verdim,
Ayaklarýmýn altýndan alýp baþýmýn üstüne taþýdým
Fýrsat kollayan eþkýya gibi baþýmýn etini yediler
Konaklayacak yer kalmayýnca yere serildiler
Bahane, bi yere sýðmayan baþým oldu.
Dost canlýsý olduðumu nerden bilecektiniz
Hep açýktý sofram,kapýmý hiç kapatmadým
Ne hikmetse aþýmý yiyen ömrümü aþýndýrdý
Kimsenin malýnda,mahreminde olmadý gözüm
Kime selam versem ya dostum edildi ya sevgilim
Dost sandýklarýmýn gözünde bir yalanmýþým
Boþu boþuna bunca ömrü aþýndýrmýþým.
Öfkem oldu dudaklarýmdan lav fýþkýrýrcasýna
Kýzdým gün aþýmý gelen dertlerin cümlesine.
Küflenmiþ ömürlerin son duraðý bu meyhanede ne aradýðýmý soruyorlar.
Kamyon kamyon taþýdýðým dertleri zulama doldurup,köþeme büzüþmüþ
gönlümde esen deli fýrtýnalarý yuttuðumu nerden bilecektiniz.
Öfkemi kadehlerin dibinden aldým.
Sallandým rüzgardan savrulan dal gibi
Yalpaladým ,kaldýrým taþlarýna sarýldým
Sarhoþum diye ayaklar altýnda ezildim
Attýðým naraya heybet edilip çuval çuval dövüldüm.
Kimseye derdimi yanamadým,
Ýçimde bir ukde oldu hep,þöyle aðýz tadýyla aðlayamadým
Ne zaman gözlerimden akan bir þeyleri silsem
Avuçlarýma katran katran kan doldu.
Nice yokuþlar týrmandým yapayalnýz
Çok tökezledim de el atan olmadý
Göðsümde hep tekme izleri taþýyorum niþan gibi.
Ezilerek geldiðimi nerden bilecektiniz.
Yoruldum artýk ,bir adým öteye gücüm yok
Bu gün, belki de yarýn, yolun sonu görüktü artýk.
Dost düþman belli olsa ne olur olmasa ne olur
Her gün burnundan fitil fitil gelecekse hayat,
Vefadan yoksunlarla yoðrulacaksa önüne konan günün hamuru
ölmek ne rahat.
Yaþantýmýn her anýný cehenneme döndürdüler
Ýmam musallada nasýl bilirdiniz dediðinde
Ýyi bilirdik diyen diller lal olsun.
Yaþarken kýymetim bilinmedi
Sýcak bir tebessüme hasret gittim
Ben öldükten sonra ardýmdan aðlayan göz kör olsun.
Ýstemem kimseyi mezarýmýn baþýnda
Ne aðýtlar yakýlsýn ne aðlansýn.
Öyle bir yere gömülsün kü cesedim
Ýzim bile kalmasýn.

Mehmet Zafer





Sosyal Medyada Paylaşın: