Dalga dalga gelirken deniz hep sen kokuyor
Balýklar suya vurmuþ taþýdýðýn deðerden
Her yazdýðým sanadýr, herkes seni okuyor!
Yine sâhile vurdum beni vurduðun yerden.
Hani, yaslandýðýnda sýrtýn ýslanmýþtý ya
Kumsal o günden beri yamaçlara küs gülüm!
" Patavatsýz " nâmýyla gözden düþen o kaya
Baþýboþ dalgalarýn sýðýndýðý üs gülüm.
Bilirsin, hýrçýnlýðý bitmez Karadeniz’in
Bir durulur bir kopar; sýrrýna akýl ermez
Bunca fýrtýnalarda silinse bir tek izin
Býrak bana gülmeyi! Kendine selâm vermez.
Her sabah yeni baþtan baþlayýp telaþlarý
Güneþ batana kadar burada böyle hayat
Topuklarýna deðen þanslý çakýl taþlarý
Yine koro olmuþlar yine ayný nakarat:
“ - Saçlarýnýn boyuyla servi düþerken âha;
Kaþlarýnda hilâli görmeye dayanýr mý?
Endamýnýn tasviri ne büyük dert izaha?
Senden aþk rengi alan baþka renk boyanýr mý?
......................................................... ”
Þiir sensin, hece sen, zaman; gündüz, gece sen
Baktýðým her noktayý bölüp bölüp gelensin
Âlemlere sýðmaz ki içimdeki nice sen!
Ýzin ver hayâline hasretim gölgelensin.
Can deðil candan öte; miracýsýn gönlümün
Özlemleri çýldýrtan bir deli sevdasýn sen!
Bir tek sen, sadece sen ilacýsýn gönlümün;
Aþký Oflu’ laþtýran bir aþk- ý þeydâsýn sen...