Benim içim sızladı.

Karanlýkla gölgenin, birleþtiði bir yerde,
Dün gece içi yanan, bir dertli kadýn vardý,
Sessizce aðlýyordu, karþýmda perde, perde,
O gözyaþý döktükçe, benim içim sýzladý.

Dedim niye aðlarsýn, yok mu derdine çare,
Bir de ne görsem dersin, bayýldý düþtü yere,
Derdi çokmuþ kadýnýn, gözyaþý olmuþ dere,
Çaresiz derde düþmüþ, benim içim sýzladý.

Sorduðuma piþmandým, o kadýnýn halini,
Bin dert bin ah iþittim, olmuþ þehrin gelini,
Söylemedi sordum da, yurt tuttuðu yerini,
Cananý candan gitmiþ, benim içim sýzladý.

Üst baþ periþan halde, acýdým ona birden,
O gencecik vücudu, görünmez olmuþ kirden,
Sallar durur kucakta bir taþ almýþ da yerden,
Oðlum nerde der aðlar, benim içim sýzladý.

Acýdým para verdim, aldý soktu koynuna,
Eðilip baktým ona, muska takmýþ boynuna,
Sevinçten uçtu birden, çekti gitti yoluna,
Meðer hepsi yalanmýþ, benim içim sýzladý.

A.Yüksel Þanlý er
16 Ocak 2011-01-16




Sosyal Medyada Paylaşın: