Ana Son

üstüm bir küfre bulanmýþtýr
bunamýþ gerçekler serkeþtir
yaþam tarzýmýz budur birazda
yorgunuz
gelmeyen yârin yolsuzluðundan
kayýbýz, küskünüz yaðan kara da
kârýmýz deðil bu iþ bizim
zarardan da dönmüþtük oysaki

neresinden tutsak üstümüzde kalýyor
üstümüzde bunamýþ bir küfür
atalarýmýzdan kalma bu serkeþlik
hiç aldýrmadým
aldýrma derdin ya
tutabildiðimiz sözler olsaydý keþke
ya ben anlatamadým
ya sen gözlerinle yalan söyledin

ardýndan hiç aðlamadým
gurur duymuyorum, aðlamalýydým
üstümde aðýr aksak bir serkeþlik
yaþam tarzýmýz böyle bizim
atalarýmýzdan kalma
genetik terkedilmiþlik üstümüzde
iyi duruyor bu faili belirsizlik
meçhul bir saklambaç içindeyiz
aldýrmadým hiç
derdin ya aldýrma
tutabildiðimiz yerlerinden yaþýyoruz hayatý
atýp tutmadýðýn sözlerinin sarkacýnda
bir o yana bir bu yana sallanýp durmaktayým

sevin gayri
gayri ihtiyari sol yanýmýzda hâlâ yokluðun
düþüyorsun aklýmýza durduk yere
hayatý sek yaþarým, bilirsin
þimdi bir parça “sen” katmadan sarhoþ olamýyorum

dilimde naftalin kokulu küfürler
sana saklýyorum aðýz dolusu
tükürsem, maðdur olursun
gülersem piþman
aðlarsam sevinirsin
ardýndan aðlamadým hiç

yorgun yaðmurlar zemherisi göz pýnarlarýmda
kimseler anlamadý ahvalimden, ah etmedim
bir yerlerde bir kalp kýrýldý sessizce
anamýn diliyle ilendim, günahý boynuna
ellerim yokluðundan nikotin kokuyor, nefesim anason
ana sana söz
bu sefer ana, bu sefer son…

Osman Coþkun


Sosyal Medyada Paylaşın: