ARŞ-I ALÂNIN MATEMİ

Kuru dallar rüzgârýn ardýna takýlýp,
Serenat yaparken taç yapraklara;
Yeni gelin edasýyla salýnýr bulutlar.

Kavak yeleri eser dað baþlarýnda.
Dün, zenginlik satarken yemyeþil,
Bugün, kara kara düþünür;
Topraða düþmüþ altýn sarýsý yapraklar.

Bir kabus çöker kara topraða,
Hafakanlar basar, buz kesilir korkudan!
Beyaz bir örtü örtülür kefen misali…
Topraðýn bereketi olur, arþ-ý alânýn matemi.

O an aslýnda baharýn da milâdýdýr.
Yeniden doðmanýn heyecanýyla,
Kýpýr kýpýrdýr, çocuklar gibi.

Arþ’ýn oklarý deðdi mi tenine,
Al kanlar fýþkýrýr baðrýndan.
Arz-ý endam eder yeþil üstüne,
Renk cümbüþüne dönüþür.

Rayihalar yayýlýr yel estikçe,
Misk-i amber kokar, bin bir çeþit…
Uçar gider hiç ardýna bakmadan,
Maviliklerin yittiði ufuklara.
Yalýn ayak, baþ açýk...

19.11.2003
Sosyal Medyada Paylaşın: