KUŞ BAKIŞI

Binlerce ýþýk hýzý uzaklýktan baktým Dünyaya;
‘Sütten çýkmýþ ak kaþýk gibiydi’ yeryüzü.
Ne kanlý savaþlar olmuþ aralarýnda,
Ne çarmýha gerilmiþler inançlarý için.
Kara delikler olsa da yaný baþlarýnda,
Kimseyi kör kuyuya atmamýþlar.
Kin yoktu, nefret yoktu...
Terör esmiyordu meltem rüzgârlarýnda.
Ne çýkar çatýþmasý, ne gelecek kaygýsý;
Ne rekabet, ne husumet vardý aralarýnda.

Ne Sibirya’nýn soðuðu,
Ne Afrika’nýn sýcaðý girmiþ aralarýna,
El ele tutuþmuþ sevgililer gibiydi,
Himalayalar, Alpler, Toroslar.
Bir damlaydý sanki okyanuslar,
Ýç içe girmiþler ne kadar da sakin duruyorlardý.

Sonra etrafýma baktým gözüm aldýðýnca,
Gökten boþalan yaðmura benziyordu yýldýzlar,
Kardeþ kaný içmemiþti hiç birisi,
Bir yanda Büyük Ayý, bir yanda küçüðü,
Öyle özümsemiþler ki birbirlerini,
Ne Mars’ýn, Jüpiter’de gözü vardý,
Ne Ay’ýn, Kutup Yýldýzýnda.

Her biri ayrý bir alâmet,
Ne moleküllere ayrýlmýþlar,
Ne atomlara bölünmüþler,
Ne de bomba olup, kendi tepelerine yaðýyorlar.
Ne kulp takýyorlar birbirlerine, ne lâkap,
Dostça, kardeþçe sürüyor hayatlarý,
Kudret helvasýyla yoðrulmuþ her biri,
Ayrý birer saltanat kurmuþlar gökyüzüne,
Ama hiçbiri Güneþ olma hevesinde deðil.

02.12.2003

Sosyal Medyada Paylaşın: