Dipsiz bir kuyudayým Karanlýðýn ortasýnda kendi suskunluðunda Yapayalnýzlýðýmdayým..
Dipsiz bir kuyuda.. Kahrolmuþluðumda..
Görünmüyor güneþin aydýnlýðý Bu kuytulukta
Çaresizliðimdeyim..
Ve sen Sevgili, Sanki bir tabut’la vedalaþýrcasýna Öpüþlerin yorgunca El sallayýþlarýn umutsuzca.. Yarým uzanabiliyor kollarýn vedaya Donmuþcasýna.. Oysa; Ne de hýzlý tükeniyor zaman deðil mi? Sanki hiç yaþanmamýþcasýna..
Dipsiz bir kuyudayým Ayrýlýða bilet aldým yüreðinden..
Hazýrým… Dönüp de arkama bakmadan gitmelere..
Biliyorum çünkü sevgili.. Biliyorum.. Senden aldýðým her þeyi Zulaladým yüreðime.. Sevgiyle,
Hasan ERKILIÇ (Umutlu) Ankara, 14.01.2011 Cuma Sosyal Medyada Paylaşın:
Hasan ERKILIÇ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.