Bir göç hikâyesi bu Dedi yaþlý adam Daðlar yüreði gidiþi Toprak olmak için Topraðý sevmek gerek Yoksa bir avuç kemiktir kalan, Anlamsýzdýr diriliþi
Yüzünde sezinlenen Þiirsel mevsimlerin Ve Yanmýþ bebeklerin Hicranýndan içreydi…
Baktým gözlerindeki renge Hüzünden kopan ahenge Sanki dev bir orkestra Yönetmeni cüce hala Ve devlerin yüreðinden Bir cambazýn boþ ipinden Karbon çaðýnýn katmanlarýndaki Þehre göç…,
Ölüme götüren kapýlarda Itýr çiçekleri gibi dolaþan Ve bir kitapta gözlerimle karþýlaþan Sokaða her çýkýþýmda köþe baþýnda Bir Sokrat tablosuna karýþan Zehire göç
Babamýn ve Mustafa amcanýn Mezarlarýný kaybettik Niye sakladý kendini o dua Yol boyunca Ve hicran çiçeklerinden Gelen iniltili bir nehire göç…
ne zamanki ellerime düþse bir dua kýrýntýsý biraz hüzzam,biraz acemaþiran veya bir saba makamýnda kanayan yaralý bir karanfili öptü hayat gülümse
tut çocukluðumun ellerinden erguvanlar aðlýyorken þafakta infaz edilen þiire göç
Ayþegül aþkým karagöz Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayşegül Aşkım Karagöz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.