hayat beni alnımdan öptü

Hayat beni alnýmdan öptü
Avuçlarýma sevgiyi,
Hüznü,hoþgörüyü býraktý
Birer nefes kokluyorum hepsini hergün
Hücrelerimde, þekillendirip üflüyorum dünyaya
Sonra beklemeye baþlýyorum…

Kime, neyi ne kadar verebildiðimi görmek için
Ýnsanlar aç, insanlar biçare
Hasretler bir yudum sevgiye bir nebze hoþgörüye
Hüzün öksüz, hüzün yetim kaldý
Avuçlarýmda topladým yeniden
Kaldýrdým ellerimi semaya
Al dedim all hüznü…

Yaþamak isteyen yok, paylaþmak isteyen yok
Doymuþ herkes
Ýliklerinden boþalmaya baþlamýþ taþýmýyor bedenler.
Öyle ya kim ister sevmek sevilmek varken üzülmeyi
Oysa aþkýn bile bir yarýsý hüzün deðil mi ki
Coþkulu pýrýl pýrýl aþka yelken açmýþken yürekler
Kaderin sillesini hissettiði zaman yüzünde
Hüzün deryasýnda boðulmazmý ruh ve ten.

Ýmkansýz aþklarýn,
Kadere isyanlarýn þarkýsý çalarken
Hýçkýrýklarla göz yaþlarýyla yazýlmaz mý kahýr mektuplarý
hayat beni alnýmdan öptü
sevda tohumlarý ektiðim yüreðimde
Hüzün çiçekleri yeþerdi...


ÝLKNUR AKSOY
Sosyal Medyada Paylaşın: