SENSİZLİK

Gecenin sessizliði ve sensizlik,
sessizlik yorganým olmak üzereydi,huzurla dalmak üzereyken uykuya,
mýzýkçý çocuklar gibi geldi üstüme sensizlik...
sessizliði üzerime örtüyorum,ama sensizlik..!
sessizliði üzerimden çekip aldý gece boyunca sessizce.
Bir oraya bir buraya dönüp durdum sessizce,
her yanýma dolandý gece boyunca,
karýþmýþ çile yumaðý gibi sensizlik...
Benden uzak ama benim için attýðýný bildiðim yüreði düþündüm...!
O da kýrýk ama umutlu yarýnlara,
Sabah oldu ben oldum derler ya,iþte öyle oldu.
Ýþte öyle doðdu sabah güneþi üzerime..
Gözlerimi açamadým bakarken gökyüzünün lambasýna
bir ses duydum,yüreðim titredi,irkildim sessizce!
senin sesindi,uðruna feda olduðum sesti o.
’Günaydýn caným’dedi,çok hoþtu sesi.!
’Nasýlsýn bitanem,bu gün iyimisin’dedim sessizce!
’Çok iyiyim,dualarýn sayesinde çok iyiyim’dedi sessizliði bozarcasýna...
Ýçim içime sýðmadý,çocuklar gibi þen’im bu sabah!
sessizlik þimdi yorganým olmak üzere,
çünkü sensizlik uçtu gitti penceremden
sen yanýmdasýn.!
bebek gibi uyuyacaðým seninle sessizce,sessizce...


Sosyal Medyada Paylaşın: