Ne zaman elim deðse Kirpikler kýrýlýr, düþer parmaklar Yüzümde yol bulur, Dermansýz fýrtýnalar… Hiç dönülmeyecek Gidiþler saklýdýr heybemde Hiç dönemeyeceklere yakýlýr çaðrýlar… Ayakta böyle heybetli Durduðuma bakmayýn dostlar Kýzýlýrmak misali Damarlarýmda dolaþýr sýzýlar… Bize böyle söylenmedi yaþam Yenilendikçe hayatlar Gidermiþ analar, babalar… Taþýný sýksam suyu çýkar hani Yüreðe oturan taþýn Suyu sýkýlmýyor be dostlar… Ana! deyince Saklanýyor zaman Bakýþlar har, gözbebeðinde yanýyor eski ataþlar Hiç dönemeyeceklere Kapanýyor bizden yana yollar… Ne garip cilvedir “yavrum” sesi bedensiz çaðlar… Ah! Dönüþü olmayan gitmeler. Bir tek Kulaðýna okunan salâ’nýn Namazýdýr geçmeyen Hiç dönemeyeceklere Hep, Cennet olsun, Bizi de bekleyen…
Nurcan Yalçin
Sosyal Medyada Paylaşın:
durunur Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.