AR/AF

“dramalar þehrindeyiz, perde : sis ve duman
boz giymiþ düþler sahneleniyor durmadan”

sen sessizsin,
ben kendimden uzakta
izliyorum bedenimi, asýlý kalmýþ ar/aff ’ ta

bu kaçýncý yanýþý canýmýn?
ateþler peyda oluyor tenimden
bakýþlarýn her çekiliþinde üzerimden
çýplak kalýyorum...

savunmazsýzlýðým;
sensizliðin verdiði bir kamburu sýrtlanýyor
yürüyorum ar/affýn topraklarýnda
hayattan acýlarý saða saða...

sana susamýþlýk bir hastalýk gibi býrakmýyor dudaklarýmý
güneþ soðuyorken sýrtýmda,
çekilmiþ rengi bozuk kanýmý
kopmuþ bileklerimden salýyorum....
Sallanýyorum:
düþüyorum ar/affýn olmayan semalarýna
yankýlanýyorum en sonunda

sonra açýlýyor çatlak avuçlarým
dökülen dualarýna talip

ar/aff’ tayým
izin ver ayaklarýna kapanayým...

Sosyal Medyada Paylaşın: