Çatal bir yol ayrýmýnda rastladý azrail’e, Kesildi Kývýrcýk Ali’nin birden özü sözü ‘Gül tükendi, ben tükendim,’ gönül öksüz Þafak sökecekti birazdan, türküler durdu.
Uzun geceden çýkmýþ, yorgundu ruhu Telaþlýydý bedeni, reddediyordu uykuyu ‘Periþan Halim’ diyemeden, sazý sustu Ardýndan ýsýrgan otu boynunu büktü Ne seneler durdu,ne de geriye döndü O an üçüncü gurbet türküleri duyuldu Umarsýz bir menzilde azraile kafa tuttu Sessiz bir fýrtýnaydý hayat, o yorgundu Ve kývýrcýk ölümle Çatalca’da buluþtu.
Zamansýz elvedaydý bu, kýrýldý sazýn teli Elveda için erkendi, uzandý cennete eli Ayrýlýk ne yaman bir acýydý, kapandý feri Umutlar baþka bahara, aðlýyor sevenleri Onulmaz aðýtlar sahnesi hayat, yok çaresi Rahmet yaðýyor gökten, bu bir veda busesi.
Ne çileler biter, ne de bu yaþam cana doyar Her insan meçhul bir yolculuk türküsü söyler Tükenen ömürdür, kýrýlýr bir gün coþkulu sazlar ‘Baki kalan bu kubbede bir hoþ sada’ imiþ anýlar Neylersin can, ölümle arana set olamadý daðlar Rahmet diliyoruz Allahtan, ruhumuz sana aðlar.
Selahattin Yetgin Sosyal Medyada Paylaşın:
Selahattin YETGİN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.