İÇİM KANIYOR İÇİM

Akýl mý kaldý bende gördü sendeki caný,
Vurgun yedi bu gözüm içim sýzlýyor içim.
Göz yaþlarým akarken geçiyor zülfün teni,
Yakýyor aþk ateþi içim kanýyor içim.

Yýkýlsýn tüm mabedim sular coþsun setime,
Ay doðmuyor geceler yetiþ çabuk yetime.
Býçaktan keskin nuru ruh lazeri zatýma,
Dualar seni bekler içim taþýyor içim.

Yer gök arasý kaldým doðmuyor þafakla gün,
Yüzünü görmeyeli ne þeref kaldý ne ün.
Üflediðin o neyle unuttum geçmiþi dün,
Kevser þaraba muhtaç içim anýyor içim.

Ýþte çýktý Revnaklar aynam kandili anar,
Kuþum kafeste Peyda yaram derinden kanar.
Ruhum aþkýna duçar hücreler sensiz yanar,
Baðrýmda kýzgýn fýrýn içim yanýyor içim.

Tahir balýndan tattým ambarým doymuyor aç,
Aðlar iken güldürdün sensin gönlüme miraç.
Güllerden sen koklattýn Halidun sana muhtaç,
Yaktý nar-ý firkatýn içim kaynýyor içim.


Peyda. Aþikar
Duçar. Tutulmuþ yakalanmýþ iç içe
Revnak. Göz alýcýlýk parlaklýk.

Sosyal Medyada Paylaşın: