FERYAL 4

Gece Feryal dedi ki: "- Sözüm söz bu iþ tamam."
Þadan uçtu göklere, þükür olsun Yaradan.

"- Kirazýn olmasýna ben nasýl dayanýrým.
Ýstersen anamlarý görücüye salarým."

Þadan’ýn eli kaydý, Feryal’in gönlü baydý.
Hararet yükselince, Feryal aniden aydý.

"- Sana diyorum Þadan dokunursan sen bana,
Sokar boðarým seni þu gördüðün samana."

Aslýnda ikisi de bu temastan hoþlandý.
Þakacýktan Þadan’da Feryal’ince haþlandý.

Sarý kýzýn saðýmý günün tek güzel iþi.
Yürekler buluþtukça yükseldi aþk ateþi.

Þadan dedi: "- Gel sizin samanlýða bu gece,
Bu gün ay yok gelirim, pencereden gizlice."

Yýlan vari kývrýldý, týrmandý pencereye,
Süzüldü içeriye, sevgi doldu geceye.

Biraz cilve biraz naz koklaþýp oynaþtýlar.
Demezler mi bu vakit samanlýkta ne iþ var?

Cýlganýn korusunda buluþalým dediler.
Gecikmeden ayrýlýp, yerlerine döndüler.

Emine su yolunda beklemiþti erkete.
Düþmesin diye gençler, sevimsiz felakete.

Yamacýn boþ tarlasý yeni ekiliyordu,
Muhtar ile Harun’a yemek gerekiyordu .

Dönüþte buluþtular, korunun kuytusunda.
Buldular mutluluðu güzellik uykusunda.

Bir ay geçti aradan, Feryal aniden kustu.
Zuhal görmezden geldi dýþarý çýkýp sustu.

Þadan dedi Feryal’e: "- Oluyor artýk kiraz,
Annemlere deyim de hazýrlansýnlar biraz."

"- Evet artýk vaktidir aþerdim ben dün gece.
Sonra iþler karýþýr, sonu olur bilmece."

Orman iþi var diyip, kahvede biriktiler.
Yazýlanlar pikapla çalýþmaya gittiler.

Kesilmiþ tomruklarýn kabuklarý soyuldu.
Þimþek yýldýrým derken, gürültüler duyuldu.

Kara haber tez geldi, durdu pikap meydanda.
Kapýyý açtýlar ki; hiç hayat yok Þadan’da.

"- Ormancý bu ne haldir, ne oldu bu Þadan’a?"
"- Yýldýrým düþtü ona ne denir Yaradan’a."

Feryat figan baþladý, bu nasýl kötü iþti.
"- Ya Rabbim býktým "dedi, Feryal ateþe düþtü.

Acýya alýþýktý, ne var ki bu baþkaydý.
Feleðin saldýrýsý bu sefer de aþkaydý.

Karnýnda Þadan’ýnýn býraktýðý emanet.
Doðurmasa aþkýna yapar büyük hýyanet.

Düþündü soracaklar, kimdir bunun babasý.
Þadan’dýr dese olmaz, düþer köye tasasý.

Muhtar, Zuhal üzülür, Harun iyice büzülür.
Bu olay üzerine nice türkü düzülür.

Muhtar’la kasabaya gittiler tuz almaya.
Ýzin istedi bir yol, tuvalet kullanmaya.

Ýki ara bir dere istasyona ulaþtý.
Ýstanbul’a bir bilet, saatte de anlaþtý.

Bir mektup yazdý dedi: "- Hasret yolu gözledim
Hakkýnýz helal olsun, babamý çok özledim."

Ezan vakti namaza gitmesini izledi.
Mektubunu muhtarýn heybesine gizledi.

Muhtar mektubu gördü, koþturdu istasyona.
Þef dedi: "- Tren kalktý, bindirdim ilk vagona. "

...
..
.
Bir, üç, beþ, yedi derken beyit tükendi erken.
Feryal’i biri gördü, tam trenden inerken.

Gün ola harman ola, gönüle ferman ola.
Bu Feryal’ e sonunda birisi derman ola.

...
..
.





Sosyal Medyada Paylaşın: