FERYAL 3

Harun uzunca boylu esmer bir delikanlý,
Sebahat kumral güzel, marifetiyle namlý.

Tam da isteyecekken, kader aðýný ördü.
Sebahat’i amcasý, oðluna layýk gördü.

Zuhal’e göre Feryal; ev için yeni muþtu.
Harun’a göre ise, kanadý kýrýk kuþtu.

Feryal’e göre Harun, Sabahat’ý unutur?
Döner gelir gönlünü, belki bende avutur?

Sakladý yüreðinin en karanlýk yerine,
Ýçinde gizli tuttu, demedi ciðerine.

Muhtarýn gönlü geniþ, sofrasý biraz dardý.
Zuhal, Harun, kendisi bir de Feryal sýðardý.

Feryal’de aðýz sýký, konuþulan konular,
Evde kaldý çýkmadý, meraklandý komþular.

Kuþçular’dan Emine aðýz yokladý birden;
"- Harun mu istiyormuþ Sebahat’ý yeniden?"

Boþta bulundu Feryal: "- Yok öyle bir þey yenge!"
Diyince Emine’den, kaçmadý malum denge.

Yengesiydi Þadan’ýn, dedi: "- Bak dinle beni,
Kýzýn aklý Harun’da, görmüyor gözü seni."

Þadan tarla yolunda kýzcaðýzý çevirdi.
"- Benim gönlüm sendedir, ya senin kimde?" dedi.

Kimi evler bitiþik, kimi tek duvar olur.
Rüzgar yaðmur engeller, soðuða siper durur.

Samanlýk duvarýndan,taþ düþer yan ahýra,
O taþ pencere olur, muhabbetler gýrýla.

Þadan bu pencereden hep ahýrý gözlerdi.
Sarý kýzý saðarken, Feryal’i dikizlerdi.

Bir gün dayanamadý "- Kýz buraya bak!" dedi.
Feryal þaþkýn apýþýk, üç adým geriledi.

"- Senin için çok yandým, sen beni hiç görmedin.
Ne kadar çok istedim, bana mendil vermedin."

Kýz önce þaþkýn mahcup, sonra pýr pýr yüreði,
Býrakýp kaçýyorken, yýkacaktý direði.

Geceler kabus oldu kafasý az karýþtý.
Akýllý kýzdý Feryal, kendisiyle barýþtý.

Dedi; isterse Harun, olur burasý evim.
Olmadý burdan çýkar, Þadan’lara giderim.

Harun’u tartmak için, bana az zaman lâzým,
Þadan’a göz kýrparým, olsun o kadar nazým.

Dört gün sonra ahýrda, Þadan yine hazýrdý.
Feryal’se cevabý, bir türküyle sýzdýrdý.

"- Eðer gönlün bendeyse, bekle kirazlar olsun
Anan gelip istesin, ebemler de kaz yolsun."

Evde her þey yolunda, Harun’a var iltifat.
Rengarenk kazaklarý, ördü üstüne kat kat.

Kýþýn tandýr baþýna kurdular bir hanayý,
Zuhal’e dedi Feryal: " - Ben dokurum halýyý."

Dokudukça halýyý gözünden renk atardý,
Gül deseni yanýna, lale sümbül katardý.

Kirkidini vurdukça hanayý inletirdi.
Okuyarak türküyü Harun’a dinletirdi.

"- Ýpliðim mor koyundan, neler çektim huyundan.
Ýstemiyorsan söyle, içmeyeyim suyundan.

Aðanýn atý toktur, benden güzeli yoktur.
Senin gibi civanýn, elbet talibi çoktur."

Gelmeyince bir yanýt, tükendi bitti umut.
Dedi, Þadan eldeyken, Feryal Harun’u unut.

Baktý pencere açýk, tutuþtular el ele.
Þadan dedi Feryal’e: " - Þu gece olsun hele!"

...
..
.
Bir, üç, beþ, yedi derken beyit tükendi erken.
Feryal’i biri gördü, samanlýða girerken.

Gün ola harman ola, gönüle ferman ola.
Bu Feryal’e sonunda birisi derman ola.

...
..
.




Hana:Halý, kilim, bez dokunan tezgah.
Kirkit:Halý, kilim dokumada kullanýlan taraklý demir veya tahta.


Sosyal Medyada Paylaşın: