Yaðmalanýyor bitap yüreðim
Denizin kýyýlarýnda soluksuzca titriyor
Siyah beyaz bedenim…
Yüreðime bir kuþ kondu
Kanadý kýrýk boynu hasretlere dönük
Biliyorum bu haykýrýþ sondu
Kelepçeli ellerimle koþuyorum özgürlüðe
Adýmlarýmý geri çekiyorum birden
Soluðum kesiliyor boðuluyorum
Kýrýk kalemimden dökülen sözcükler
Yanaðýma bir tokat gibi çarpýyor
Karanlýk oluyor gündüzlerim
Soluksuz kalýyor nefesim
Biri dur desin dinmeyen hasretime
Yanýlgýlar kaplýyor hücrelerimi
Demir parmaklýklara dar geliyor sevdalarým
Adýna aþk diyorum bazen
Aþk deyince tükeniyor, bitiyor
Eriyor gözlerimin önünde
Sevda diyorum
Kavuþamýyor hasretle yanan eller
Dokunamýyor beyaz tenine
Hasret diyorum
Bitmiyor bu iþkence
Göz pýnarlarý kuruyuncaya kadar bitmiyor bu
Ý Þ K E N C E …
Ve ayrýlýk
Alýþýlmasý zor bir yalnýzlýk
Ne kadar aðýr gelse de bu tümce
Sýðdýrýlamaz birdenbire bir ömre
Karanlýklara sýðdýrýrým bakýþlarýmý
Heyelan olup da akan gözyaþlarýmý
Kimse görmesin diye…
Çek üzerimden kara bulutlarý
Çek !
Bembeyaz bir hayatsa geçen gönlünden
Ver bana siyah beyaz bir hayatýn içinden
Al ömrümü savur rüzgarlara
Dokunma yüreðim kalsýn ortada
D o k u n m a !
“Yanýlgýlar kaplýyor hücrelerimi
Ateþe attým buz tutmuþ yüreðimi…”