Sen gideli tam tamýna on ay oldu.
Yaþadýðýný bildiren ne bir haber,
Ne bir nefes duyabiliyorum þimdi.
Yitirdiðimi bile bile seni arýyorum
Sen inadýna mutluluðu, ben mutsuzluðu
Eðliyorum yüreðimde!
Senden haber alamamak bana acý veriyor
Sanada veriyor mu?
Keyifle gezdiðini mi söyleyeceksin yoksa?
Artýk sana; Nedir seni düþündüren diye sormayacaðým
Ýki elin yanaðýnda otururken
O güzelim kediyi okþuyor musun ,
Bebeðim diye...
Evet sevgili,
Sen benden giderken...
Kalbimi istila eden çýkmazlarda
Þaþkýn, dalgýn sevdalý yürüdüðüm Sokaklar
Yabancý gülümserken alaylý
Kaybettiðim benliðim sensiz
Kuþatmaya aldý içimdeki depremleri
Volkan yangýnlarý biraz daha yakarken
Bendeki sende, sus/m/amayý öðrendim…
Bilir misin?
Senden kalanlarý gelincik tarlalarýna gömdüm.
Papatyalara sakladým masumluðumu.
Kara zindan gecelere gömdüm gözlerini
Bilirsin sevdam ,
Önce o kýr kahvesi bize elveda dedi.
Sonra sevdiðimiz karagül goncalarý
Býraktý þiirlerimi...
Biliyor musun çocukluðuma ait fotoðraflar
Bana gülümsemiyorlar
Hatýrla bir avuç sýcak küle nasýl acýmasýzca attýðýný
Nasýlda unuttun...
Oysa...
Birazcýk kalabilseydin yanýmda
Bir kez sarýlabilseydim
Bir kez öpebilseydim
Belki yalnýzlýklarý
Gömerdim sonsuzluklara...
Evet sevdam.
Gözlerim uçurum,
Saçlarým urgan olmayacak boynuna
Gül damlasý deðmeyecek yanaklara
Çünkü ben
Senin gibi, susa/t/mayý öðrendim…
2006(Yürek ýsýmdan yansýyanlar)
Jale Keskin