Bu kentin kuytu gecelerinde
Adýmsýz yürüyüþlerim vardý.
Düþlerimde bir resim,
Kýrýk dökük sevinçlerden kalma
Ýçinde sen...
Oyuncaklarý çalýnmýþ küçük bir çocuktun.
Ceplerinden hüzünler dökülürken,
Sana en maviyi hediye sunardým eskiden.
Kente grilik çökünce,
Kaçtým sensizliðime inat
Baþka coðrafyalara...
Yoksulluðumdan utandým belki
Alýr götürür sandým tüm maviliklerimi.
Þimdi,
Bir is, bir yanýk kokusu kaldý bana.
Umarsýzlýðýna tanýk oldum,
Þehrimin en debdebeli sokaklarýnýn.
Kaçmadým artýk,
Gündüzlerime derbeder
Umutlar biledim.
Hep beklediðim bir yaðmur vardý
Çiselesin isterdim.
Daðýtsýn sislerimi...
Ve seni göreyim.
Geliþlerinin yaðmuruna gözyaþým karýþýrdý
Aðlardým kentimin gecelerine,
Hiç gelmeyecek geliþlerin için,
Adýmsýz yürüyüþlerim vardý,
Karanlýðý en ince yerinden bölen...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.