Aðlayan her gecenin koynunda Ýntihar ediyor yarýnlarým, Bize dair düþlerim kayýp gidiyor ellerimden. Yokluðunun kasveti yaný baþýmda, Ben, sensizliðin boþluðunda hayata tutunurken, Özlemlerim terk etmiyor yüreðimin sýnýrlarýný, Yalnýzlýðým alaylý gülerek, Bitmeyen gecelerime merhaba diyor.
Gecenin zifiri çökmüþ her yanýma, Yoruldum; gücüm yetmez ki, Karanlýðýn perdesini aralamaya. Þöyle; bir bakýyorum yýldýzlara, Uzanýp toplamak istiyorum, Dokundukça hepsi paramparça, cam kýrýðý, Kanatýp, acýtýyor avuçlarýmý, Acýsý iliklerime kadar iþliyor, Ama ben aldýrmýyorum. Biliyor musun? Hiç bir acý yokluðun kadar, Derinden acýtýp, kanatmýyor.
Nerden bileceksin! Gözlerim yollarda, kulaðým seste, Ha geldi, ha gelecek diye bekliyorum. Bilsen de, ne fark edecek ki, Yaþadýklarýmýzýn bir adý yoktu, Heyecanla baþladý, ayrýlýkla bitti, Bizim hikayemiz de böyle son buldu…
ASMEROZ-62 GÜLÞEN POLAT 5.1.2011/ BURSA
Sosyal Medyada Paylaşın:
ASMEROZ-62(Gülşen Polat) Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.