SAAT....

Saat.
O, hep zamaný tayin eder.
Akrebin hiç acelesi yoktur,
Yelkovan, dörtnala gider.

Dakikalar, saniyeler ve saliseler,
Saatin tekelindedirler.
Birikince saatler, çoðalarak,
Teslim olur güne, kendini býrakarak.

Bazen çabuk geçsin istemem,
Çünkü yanýmda aþkým vardýr.
Bazen de hiç önem vermem, saate
Yanýmda piþmanlýðým, keþkem vardýr.

Yýllarýn içinden ayýrarak,
Ne aylarý, ne haftalarý, yazarým.
Günleri bile deðil,
Saati milat bilip, tarih olarak asarým.

Evlendiðim yýlýn ilk gününü,
Oðlumun doðduðu o saatini,
Hatýrlarým, hatta düðününü,
Yaþarým, hatýrasýný ve hüznünü.

Unutmam kýzýmýn aldýðý o saati,
O gün Babalar Günü’ydü.
Yaþlar dökülür, gözlerimden,
O gün, mutluluðun özüydü.

Aynaya baktýðýmda ara sýra,
Görürüm, kýrýþ kýrýþ yüzümü,
Saatler getirdi beni bu hale,
Yýllarý doðurdular, mevsimler hüznümü.

Saat.
O þimdi, kolumda.
Bakmaya korkarým ya,
Soðuk ecel solumda.

Sosyal Medyada Paylaşın: