MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

KÜÇÜK KIZ
Gürsel İLERİ

KÜÇÜK KIZ



Küçük bir kýz vardý, örgülü saçlý
Sümüklü, pasaklý, adý Dilara’ydý
Küçük bir kýz eteði yamalý
Düþe kalka dizleri yaralý
Küçük bir kýz vardý, henüz altý, yedisinde
Biz, o yýllar, çiçeði burnunda toy delikanlý
On yedisinde, on sekizinde
Ne olup bitiyorsa mahallede, sanki bizim tekelimizde
Dayýydýk, delikanlýydýk, gençtik
Ýsyankârdýk, akýllarý bir karýþ havada adamlardýk



Küçük sümüklü Dilara
Kimi aþk mektuplarýmýzý taþýrdý, ablalarýna habersiz
Kimi alaylarýmýza boyun bükerdi sessiz
Sarý saçlarýný bölük bölük örerdi anasý
Kirletmeye, daðýtmaya görsün saçlarýný, dayaktý sonrasý
Salya sümük aðlardý, burnunu çeke çeke
Acýrdým ben ona, aðlar görünce, bilmem ki niye
Belki de yoksuldular diye
Çýkarýr verirdim bir sakýz parasý
Bu da yeterdi küçük kýzý sevindirmeye
Giydikleri hemen hemen aynýydý her gün
O pembe çiçekli mavi entarisi
Veya kýsa etekli kadife elbisesi
Topu topu, iki üç giysiydi hepsi
Ayrýlmazdý bazen peþimizden “abi, abi” diye
Kimi sepetler, defederdik
Küçük kýz, biz yarýnlardan habersizdik
Demiþtim ya, delikanlýydýk, sevdalýydýk
Akýllarý bir karýþ havada adamlardýk
Durmuyordu þiþede durduðu gibi meyler
Boþaldýkça kadehler
Uçuyordu, yarým akýllarýmýz da yerinden
Bir gece dönerken meyhaneden
Laf atma yüzünden
Öteki mahalle gençleriyle kavga çýkýverdi
Belli de deðildi ya kim kime ne demiþti
Kim kimin anasýna küfür etmiþti
Dedim ya, þiþede durduðu gibi durmuyordu
Cemal, nereden bulmuþtu, nereye gizlemiþti
Birden bir sustalý çýkardý, deli gibi saldýrdý
Ortalýk bir anda kana bulandý
Öteki gençler daðýlýþtý, kaçýþtý
Ýnsanlar yollara çýkýþtý
Yol ortasýnda bir genç cansýz yatýyordu
Cemal, donmuþ kalmýþ, tir tir titriyor
Sustalýsýndan kanlar damlýyordu
Çok geçmedi, polis sirenleri duyuldu



Karakollar, mahkemeler, zor günler
Kara günler derken
Cemal’i yýllarýný geçireceði
Gençliðini çürüteceði, dört duvar arasýna yolcu ederken
Biz suçsuzluðumuzu kanýtladýk
Ama adýmýz çýkmýþtý bir kere serseriye
Adýmýzý aklayamadýk
Kötü gözle bakýlýr olmuþtuk, gidersek nereye
Ne evin ne mahallenin tadý kalmamýþtý
Kolay mý, adýmýz cinayete karýþmýþtý
Rehberi karga olanýn yoluna batmýþtýk
Biz suçsuzluðumuzu kanýtlamýþtýk ama
Kolay mý, kolay mý, insanlara bunu anlatamamýþtýk



Ve bir gün çektim gittim gurbete
Gurbet yollarý bu
Ah ulan! Düþmeyen ne bilsin
Gurbet acýsý bu
Anasýný satayým, çekmeyen ne bilsin
Dokuz, tam dokuz yýlýmý yedim gurbette
Kimi þarkýlar diyordu ya;
“uðramadým yedi yýldýr yurduma”
Ne yedisi be! Ben dokuz yýl uðramamýþtým yurduma
Sonunda hasret yetti canýma, döndüm
Kapým açýlýp ta bulunca karþýmda anamý
Sarýlýp boynuna aðladým doya doya
Bütün saçlarý aðarmýþtý anacýðýmýn
Kolay mý dokuz yýl bu
Benim bile baþýma karlar yaðmaya baþlamýþtý



Zaman en iyi ilaçtýr derlerdi, doðruymuþ
Çok þey deðiþmiþti
Bir gün yolda ona rastladým, tanýyamadým
“hoþ geldin abi” diyordu, nede tatlý sesi vardý
Billur billur akýyordu
Sarý saçlarý omuzlarýndan beline salýnýyordu
Hiç öylesine güzel yeþil gözler görmemiþtim
Karþýmda bir güzellik abidesi duruyordu
“hoþ geldin abi” diyordu
Kimdi bu güzel kýz, tanýmýyordum
Utandým, sýkýldým
“affedersiniz, beni birine benzettiniz sanýrým” dedim
Gülümsedi tatlý tatlý “ben Dilara’yým” dedi
Gözlerime inanamadým, gerçekten oydu
Çirkin ördek yavrusu büyümüþ
Zarif bir kuðu olmuþtu
Týrtýr kozasýndan çýkmýþ
Dünyalar güzeli bir kelebek olmuþtu
Küçük, sümüklü kýz mýydý bu
Yeþil gözleri alevler saçan güzel...



“hani aðladýðýmda, saçlarýmý okþayýp sevdiðin,
sakýz parasý verdiðin o Dilara’yým ben” dedi yine
Þaþtým kaldým, bir þey oldu sanki dilime
Tek kelime konuþamadým
Gözlerimi o yemyeþil gözlerden ayýramadým
Gülümsedi “ görüþürüz” dedi, tatlý bir sesle
Uzaklaþtý öylece
Çekildim bir köþeye, seyrettim ardýndan gizlice
Ne olmuþtu sana küçük kýz, neler olmuþtu küçüðüm
Ýlk görüþte aþk olur muydu, olmaz mýydý, bilmiyorum ama
Gitmiþti yüreðimin usu
Ýçime çökmüþtü onu yine, yine görmek arzusu
Sanki o yeþil gözler, bana kurulu bir pusu
Ve ben düþmüþtüm içine
Ne olmuþtu bana birdenbire böylesine
Yüreðim takýlýp kalmýþtý o yeþil gözlerine



Sýk sýk karþýlaþýyorduk
Ayaküstü birkaç laf etmeden geçmiyorduk
Bazen konuþmasak bile
Gözlerimizi birbirimizden ayýrmýyorduk
Oysa ben o güzel gözlere doya doya bakmak
O yeþil gözlerin içinde kaybolmak istiyordum
Kendime bile itiraf etmekten korkuyordum ama
Ama ben o küçük kýzý galiba seviyordum
Anlýyordum, yüreðim sevdalara yelken açmak üzereydi de
Kendi kendime gelin güveyi olmamak gerekti elbet
Önce kafamdaki sorularý çözmeliydim
Ondan sonra harekete geçmeliydim
Söz açýp Dilara’dan, aðzýný aradým onun bunun
Öðrenmem gerekeni öðrenmiþtim, saðdan soldan
Herkes söz ediyordu, terbiyesi, güzel ahlakýndan
Hepsi de olumluydu duyduklarýmýn
Ýnsanlar böyle söyledikçe
O güzel, yeþil gözler, gözlerimin önüne geliyordu
Kalbim umut, kalbim mutluluk doluyordu



Geçer olmuþtum sýk sýk kapýsýný önünden
Kimi görünür el ederdi penceresinden
Rahatsýz oluyordum artýk, bana “abi” demesinden
Utanýyordum, söyleyemiyordum
Bana “abi deme” desem, yanlýþ anlar, diye çekiniyordum
Ýtiraf ediyorum iþte, seviyordum, hem de çok seviyordum
Gel gelelim, açýlamýyordum, söyleyemiyordum
Hey küçük kýz, sümüklü, dizleri yaralý, sýska bacaklý
Örgülü saçlý küçük kýz, küçük Dilara, Dilara’m



Bir akþamüstü çarþýda karþýlaþtýk
Sokaðýmýza doðru beraber yürümeye baþladýk
Evine vardýk ki, ayrýlýrken gözlerimin içine bakýp
Tatlý tatlý gülümsedi, iyi akþamlar diledi
Dileðinin sonuna adýmý ekledi
Ama
Ama bu kez bana “abi” demedi
Yalnýz, yalnýz adýmý söyledi
Hafifçe baþýný öne eðdi, utanýr gibiydi
Elini tuttum, sanki avuçlarýnýn içi yanýyordu
Keþke sonsuza dek elleri ellerimde kalabilseydi
Yalnýzca “hoþça kal bir tanem” diyebildim
Yürüyordum
O kapýnýn önünde duruyordu
Ardýmdan bakýyordu
Bütün gece uyuyamadým, hep onu
Onu düþündüm durdum
Þaþýyordum kendi kendime
Ben nasýl böyle yüreðimden vururdum
Ben ki baþýmdan neler neler geçirmiþim
Ben ki gurbetin kahrýný çekmiþim
Ben þimdi
Sevdalarýn buðusuyla puslu, yemyeþil gözlerin esiri
O altýn gibi sapsarý saçlarýn kölesi
Ben ki bir vakit, saçlarýný okþayýp
Sakýz parasý verdiðim
Küçük bir kýzýn sevdalýsý
Tutkunu, yürekten vurgunu olmuþum
Akla gelmeyen baþa gelirmiþ, derlerdi, inanmazdým
Meðer gerçekten öyleymiþ




Açýlmýþtýk birbirimize böylece
Buluþur olmuþtuk sýk sýk, gizlice
Can atýyorduk geçirmek için her aný beraberce
Koþuyorduk kýrlara, bayýrlara
Issýz tenha yollara
O salkým söðüt altýnda baþýmý yaslayýp dizlerine
Saatlerce bakardým o yeþil gözlerine
Göðsüme yasladýðýnda baþýný
Usul usul okþardým, o þahane sarý saçlarýný
Ve sonra öper, öperdim doyasýya o çiçek çiçek dudaklarýný
Kimi “senin olacaðým” dediðinde “hayýr” derdim
“ben seni beyaz gelinliðin ile alacaðým,
ben bile el süremem sana,
ben o ap ak duvaðýn temizliðine, kutsallýðýna inanýyorum
seni öyle istiyorum” sarýlýrdý boynuma, kalýrdý öylece
Küçüðüm benim bu dünyada ne güzellikler düþüyordu
Sevgi uðruna, sevmek uðruna kurtlar sofrasýna
Küçüðüm benim, emanet ediyordum ben, seni sana...



Zor günler yaþýyordu þimdi Dilara, babasý ölmüþtü
Yoksulluklarýna bir de ölüm acýsý düþmüþtü
Buluþtuk yine bir gün gizlice o salkým söðütün altýnda
Gözleri þimdi hüzün doluydu, buðulu pusluydu
“Aydýn’a taþýnýyoruz” dedi “dayýmýn yanýna”
“bu yoksulluk içinde katlanamaz olduk babamýn yokluðuna
küçük kardeþim bile gidemez oldu okuluna”
Yüreðimden vururmuþtum
Engel olamadým gözlerimin yaþlar ile dolmasýna
Bastým küçüðümü baðrýma
Oturduk sessizce bin hüzün içinde, salkým söðütün altýnda
Git, dedim sonunda; git küçüðüm yolun açýk olsun
Gözlerin kalmasýn arkada,
Hele bir vakit geçsin bu acýlar küllensin
Benim de iþlerim düzelsin, anam ile gelip seni isteteceðim
Hani o bembeyaz gelinliðin ile geleceksin bana
Seni baþýmýn tacý edeceðim, sen þimdi git, git küçüðüm
Gözlerin arkada kalmasýn, sakýn o sevgi dolu kalbine acý dolmasýn



Ayrýlýk girmiþti ya araya
Þimdi bir boþlukta gibiydim
Günler dönmüþtü aya, aylar sanki yýla
Aþkýmýz kala kala kalmýþtý mektuplara
Kimi son çektirdiði bir resmini
Kimi bir zamanlar öptüðüm o dudaklarýnýn izini
Gönderiyordu mektuplarýnda
Okuyordum o mektuplarý satýr satýr
Defalarca, yüzlerce, binlerce
Okuyordum, ezber edince
Öpüyordum, kokluyordum
Hasret ile dolup dolup, gözlerimden yaþlar gelince
Ne haller oluyormuþ insana neler neler
Meðer böyle, böylesine yürekten sevince
Bir mektubunda zarftan çýkaný görünce aðladým mutluluktan
Sarý saçlarýndan bir tutam vardý
Dünyalar benim olsaydý, deðiþmezdim ben o bir tutam saça
Ýnsan aþkýný, insan yüreðini, sevgisini, sevdiðini
Kaça satardý, kaça
Ýnsan aþkýyla, onuruyla, sevgisiyle yaþamalýydý, varoldukça
Küçüðüm, Dilara’m sen benim her þeyimdin
Anlamýyor muydun bilmem
Mektuplarýma satýr satýr yazdýkça
Þiirlerimde mýsra mýsra anlattýkça
Küçüðüm, Dilara’m, anlamýyor muydun?
Ben kahroluyordum, sensiz kaldýkça



Bir zaman geldi mektuplarý seyrekleþti
Gelmez oldu
Merakta kaldým günlerce
Aklada iyi bir þey gelmiyordu insan meraða düþünce
Baþý mý dardaydý, hasta mýydý?
Neden günlerdir bir satýr yazmýyordu
Nihayet sonunda gözüm aydý
Yine mektuplarý gelmeye baþladý
Ama bilmem bana mý öyle geliyordu
Mektuplarý artýk eski tadý vermiyordu
Eskisi gibi aþk, eskisi gibi hasret, eskisi gibi duygu
O eski Dilara kokmuyordu
Artýk bu mektuplar bana Dilara’yý getiremiyordu
Yine de beni küçüðümün yokluðunda teselli ediyordu
Ediyordu ya, istemiyordum aklýma kötü þeyler getirmek
Zaten yetiyordu bana, onu için için özlemek
Beni hayata baðlayan, caným gibi
Öpüp kokladýðým
Mektuplarý geliyordu, geliyordu ya, buda bana yetiyordu
Küçüðüm yanýmda olmasa da mektuplarý vardý
En sonunda
En sonunda bir gün
Bir gün bana düðün davetiyesini yolladý
Hayýr bu bir þaka deðildi
Çünkü hiçbir þaka bu kadar zalim olamazdý
Ýþte o gün, bir ben deðil
Bir anam deðil
O salkým söðüt bile halime aðladý...

Gürsel ÝLERÝ
Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.