Nasým, Yaðmur yüreklim. Tüm iyelik eklerini takýyorum sana, Sen yalnýz benim kal diyeç Bir gün gelirde aþk bulutu giderse ötelere, Benimmiþsin diyebilirim diye tutun hecelerime, Buysa yazgýmda sonlanacak o an, Can bedene küsecekse, Hiç bilinmeyecekse baþkasý kendinden baþka, Bu kadar baðlanmam yanlýþ sana, Anlýyorum.
Nasým, Bildiklerimi unutmak neden yanýnda? Anlayamýyorum. Sahibi olduðum caným yokken dahi, Sana bu kadar baðlanmak neden? Çözemiyorum. Terk olunmaya layýk bir varlýk varsa sahici, Sensiz yaþayamam demek neden? Bilemiyorum. Ellerini umarken pamuk gibi yumuþak, Beyazýnda akmak varken geceleri, Kokusunda baygýn kaldým teninin, Hangi topraktan çýkmýþsa teninin rengi? Aþýðým o renkte kokan tüm çiçeklere, Ve de saçlarýn gibi özgür olmak varken, Tutsaðým ürperiþine hayran kaldýðým kollarýna. Her telinde bir savaþ olduðunu, Savaþýn ölüme kadar süreceðini, Boynundan geçen damardan anladým. Belki hiç kýyaslamazdým ama; Yeþil gözlerinde sindim göðsüne, Anladým baþka yeþil yok cihanda. Hep ayný kalanlara inat, Seni çok severken, Bir hata olmadan yaþamda, Þimdi haykýrarak söyleyeceðim: SENSÝZ HEP YARIMDIM SEVGÝLÝM SENSÝZ OLMAZ BE AYYÜZLÜM! SEVÝYORUM SENÝ,HEM DE ÇOK! Sosyal Medyada Paylaşın:
HakkınSesi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.