Süzme gözlerini karþýma geçip Aklýmý baþýmdan sen aldýn, sen sen. Aþkýn korlarýný attýn içime Dermansýz bir derde sen saldýn, sen sen.
Elde deðil gönlüm seninle gider Tatmadý önceden sevdâyý kader Hayatým boyunca bugüne kadar Aradýðým güzel sen oldun, sen sen.
Nedir havadaki kar mý, tipi mi? Itýra gül kattýn, kýrdýn ipimi Mermerden de katý gönül kapýmý Attýðýn oklarla sen deldin, sen sen...
GECEYÝ SEVDÝM
Ýçine sevgiyi aþký koyarak Gönlümü yücelten Yüce’yi sevdim. Ben aþkýn kralý, köþkten bana ne Gönül sarayýnda eceyi sevdim. ..................................... Hiçbir anlam çýkmasa da sözünden Kim ki âþýk, o bellidir gözünden Leylâ’mý gösteren düþler yüzünden Gündüzden ziyâde geceyi sevdim...
Hanifi KARA Sosyal Medyada Paylaşın:
Hanifi KARA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.