TRAMVAY - İHTİYARİ DURAK

burasý Baðlarbaþý þimdi
tam karþýmda bir mezarlýk var, içinde Tatyos efendi yatar

’Gamzedeyim devâ bulmam/Garibim bir yuva kurmam
/Kaderimdir hep çektiðim/Aðlarým hiç rehâ bulmam’

onun kemanýndan yükselen sestir bu nasýl tanýmam
dalgalanarak bir tatlý yel olur uçar, eser
Kadýköy’den bile uþþak bir vakarla dinlenir.
son tramvay’ýn Bostancý’dan hareket saatidir.

burasý Kalamýþ þimdi
tam karþýmda bir koca çýnar, altýnda Selahattin Pýnar

“Bir bahar akþamý rastladým size/Sevinçli bir telaþ içindeydiniz
/Derinden bakýnca gözlerinize/Neden baþýnýzý öne eðdiniz”

masa arkadaþý sorar, siz beyefendi rakýyý nasýl içerdiniz
tamburun ilan-ý aþk teli yanýtlar, hicaz makamýnda.
bir aðacýn gövdesine vurulan ilk baltanýn sesidir
karasevda masallarý ilk satýrlarý doldurmaya baþlamýþ
tramvayýn Göztepe’den geçme saatidir.

burasý Erenköy þimdi

arkada susmuþ þarkýlar, ahþap bir konakta yaþayan ölü anýlar.
ne ilk vapurun yolcularý kalmýþtýr,ne Suadiye plajýnýn kadýnlarý
ilk vapurdaki yolcuyu bekleyen lülelenmiþ sarý saçlý, þapkalý.
o eski insanlar belki son tramvaydaki son yolculardý

susan her keman gibi þarkýlarýn artýk bir yerlere gönderilmediði
kopan teli gibi tamburun, masada içilmemiþ her kadehin devrildiði
o eski insanlar belki son tramvayýn son yolcularýydý.

yüksek aðaçlarýn gölgeleri,yollarý dönmemecesine terk ediyordu.
ben aðlamaya hazýrlanýyordum, Yahya Kemal’in sesi çýkmýyordu
yatýlý gezmeler de yavaþtan sona eriyordu artýk bu þehirde.
büyükhanýmlar ölünce besleme kýzlar,
gecekondu camlarýnda cam güzeli oluyorlardý.

burasý Caddebostan þimdi, burasý Suadiye,
burasý Kýzýltoprak, Feneryolu, Burasý Selamiçeþme

burasý tramvay ihtiyari durak …

- vatman amca, sen beni görmezlikten gel
saklarým kendimi ben arka sahanlýkta bir aný olarak.
artýk beni görecek hiç kimsenin yaþamadýðý bu þehirde
sen beni görmezlikten gel.
Ýstanbul; bu ben deðildim desin, kendini tanýmasýn
bizde hiçbir þey söylemeyelim, kalbi kýrýlmasýn …….


Cevat Çeþtepe

Eski tarihli bir þiir
Sosyal Medyada Paylaşın: