Aşk Öldü

Islaktý gözlerim...
hüznünü bulutlara yükleyip
gecesine kavuþamayan gündüzün
hüznünü yaðdýrdýðý gibi yaðýyordu
gözlerimden anlamsýz yaþlar..

Anlamsýzlýk taa içimdeydi benim..
Seninle sensizliðin olduðu yerde...

Kimi sevmeye kalksam sen oluyor karþýmdaki..
sen þimdi kiminlesin bilmem ama ben hep seninleyim..

Gidiþin ölümdü...
Ölümüm ardýndan bakarken kal diyemeyiþimdi..
Yüzyýl oldu sanki gidiþin,
ardýndan bakarken þimdiki gibi ýslaktý kirpiklerim..

Gittin...
belki de hiç gelmemiþtin,
ben gelmiþ olmaný ümit ettim.
Bu ümitle yaþattým asýrlardýr
içimde yaþayan hayalden ibaret sevdamý...

Kaçýþlarýna gizlenen sen deðildin
belki de tüm korkaklýðýmla bendim senden kaçmaya çalýþan..

Dað gibi hüzünlerden arta kalan
yýllanmýþ þarap tadýndaki sevdanla
yüzleþtim sonunda sevgili..
Senin için çok þey olmaya çalýþtým..
ve sonunda hiçbir þeyin oldum..

Seni sevmek saflýðýn doruk noktasýndaki
buðulu bir hüzündü ruhuma dolan..
seni sevmek "seni özgür býrakmaya razý olmaktý"..

Gittin...
önce sýcaklýðýn çekildi tenimden..
sonra nefesin gitti yüzümden..
Arkasý dayanýlmaz bir soðuktu
her gece beni uykumda bile titreten..
Tek bir söz bekledim senelerdir senden.
Geldim demeni bekledim..
Ama sen rüyalarýmda bile söylemedin..
beni bir söze hasret ettin..

Aþka inancým yok oldu sevgili..
Ýnandýðým aþk, Leyla’yla birlikte öldü asýrlar önce..
Ýnandýðým aþk, gidiþinle birlikte yok etti beynimde
senden kalan aspire olmayan tortulaþmýþ duygularý..

Aþk öldü sevgili..
aþk öldü..
Sevgi üzerine yazdýðým tüm cümleler yokoluyor birer birer..
Gözün aydýn sevgili, býraktým seni ruhumdan...
özgürsün artýk çekil git düþlerimden...
çýk git beynimden..
De ki, aþk öldü..
Farzet ki...
ben öldüm..
topraða karýþtým yok oldum..
git artýk benden..
Artýk ben yokum...

Aþk Öldü....

Sema Þener


Sosyal Medyada Paylaşın: