Umudunu kaybedersin ya hani,
Tüm dünya üzerine gelir o an,
Korkarsýn,patlarsýn sýkýntýdan,
Ýçinde kalýr ya birþeyler hep,
Baðýrmak istersin herkese,
Suçlunun sen olduðunu bilip,
Kötü sözler etmek istersin,
Aðýdýný yakarsýn ya hani,
Kockoca dünyanýn haline,
Küsersin ya yaþarken ona,
Tüm suçun senden olduðunu,
Sebebi sen olduðunu bilip,
Aðlamak istersin ya hani,
Bir çocuk gibi umarsýza,
Kalbinle hem de,doya doya,
Yaþlarýný silecek avuçlarýnýn,
En güzel nedamet bestesinin,
Yine de sen olduðunu ansýzýn,
Hatýrlarsýn ya herkesden önce,
Ve gerçek yaþlar boþalýr ya,
Acýta acýta yanaklarýndan,
O zaman anlarsýn ki sen,
Daha ölmedim ve yaþýyorum,
Belki þimdi mutsuzum ve kederli,
Aldýðýn haberler sýksa da canýný,
Gülersin ya yaþadýðýn için,
Varsa bir de dostun açýlýrsýn ya,
Herþeyi unutursun ya bir an için,
Ve sonra tekrar hatýrlarsýn ya;
Yine de yarýnlara küsmemek adýna,
Seversin ya bugünleri herþeyi ile,
Þarkýlar söylersin sebepsizce,
Ama hüznün hep içindedir yine de,
Sen gülersin ya gerçek olmasa da;
Ýþte hayat hep ayný terane esasýnda,
Gülmek ve aðlamak kadar yakýn,
Kavuþmak kadar uzak aslýnda.
Ve sevdiklerin hep uzakta olur esasýnda,
Yanýndakilerin sevgisini de sonra anlarsýn ya,
Hayat bu kadar kýsadýr iþte!