Ne senden vazgeçebildim. Ne derin sevdamýzdan. Hep O meçhule giden yoldayým. Mutluluk; Kaf Daðý’nýn ardýnda kaldý. Her aynaya baktýðýmda, Deforme olmuþ Bir yüz karþýmda. Yýllarý; Geçip gittim zannediyordum. Günler, Lügatýmda yoktu. Oysa Yalnýzlýk; Peþimden iz sürüyordu. Takatým yok, Heveslerim kalmadý. Anladým, Bir türlü Kandýramamýþým zamaný......
(23.2.2002 tarihli 2.þiir kitabýmdan)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Dursun TOMBUL Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.