Üşüyen Hüznümdür
Kuru dallar bir çiçek dökümünden sonra
Açmýþ kollarýný, taþýyabildiðince kara,
Üþüten bir soðukla iç içe, birlikte,
Kararsýz bir salýncak gibi, sallanýr durur.
Yollar çocuklarý taþýr, kahýrlý ve ürkek,
Çamurlu göðsünde sýcacýk bir gülümseyiþ,
Ýs ve duman içinde çaðýrýr akþamý,
Barýndýrýr koynunda kýþ günlerini.
Ve yeniden doðar tepelerin ardýndan,
Karlý daðlarý yalar, iner düze güneþ
Ýhtiyar yüzler gülümser, ýsýnýnca eller,
Üþüyen þimdi þehirdir, üþür þehirler.
Gülümser tüm yitik sevgilerimiz,
Özlemini çektiðimiz küçücük evlerde
Kargalara taþlar atar çocuklar,
Çýðlýk çýðlýða sarý bahçelerde.
Az yaþanmýþ bir ilk yazdan,
Anýlarla düþler arasýnda ömür sürer adam
Çarmýha gerili düþüncelerin ipini keser,
Hüzün yürür gençliðinin özünden.
Selahattin Yetgin
Sosyal Medyada Paylaşın:
Selahattin YETGİN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.