Bu gece sessiz parmak uçlarımda!
Bu gece sessiz!
Yüreklerin genelevlerinde þeytani,adi týrmanýþlar,
Kudurtan bir hediye var ufak bir kaðýdýn üzerinde.
Hoplatan ve zýplatan bir raks var kahkahalarýnda,
Kulaðým hafif meþrebinde ulumalarý yine duymakta,
Yol almak için çok geç,altýbin yýlý yok etti insanoðlu,
Geceye taklar takýldý beyhude bir yok oluþa doðru,
Üzülmemek elde deðil,elde olan deðerin pahasýna.
Bu gece sessizi bir köpeðin soðuktan donuþlarýnda!
Eyvahlarýn rikkatinde bu gece,tüm asalet sessizliðinde,
Mabetler ýssýz,þadýrvanlar yetim çýlgýn sahoþluklarda,
‘Ben karþýyým’ diyen dahi yýlgýn kendi hesabýna gecede,
Baþkalaþmýþ nesil,ceddi aðlýyor makberin sessizliðinde.
Bu gece politik bir kavga susar çileli ananýn ayaklarýnda,
Þüpheli bir sakalýn alýntýsý 40 günün ahirinde yok olunca,
Bu gece bir hal düþer matematik zaviyesinden hesabýyla.
Ve fýtrat vardýr halbuki,anlamaz ki çoðu bu paradokslarda,
Yine dönüp dolaþýr,meselenin özünde ki meþru sokaklarda.
Madde erir,manevide abide olan takvanýn hakiki bir müridi,
Velakin nurlarýný sakladý gece,yýldýzlar küskün ve tükendi,
Abdullah sorguluyor,abd olmak zor olmanýn keyfinde,
Enbiya üfleniyor her ruhun,insan olma ahdine ve þerefine.
Bu gece sessiz!
Hindiler küskün gerçeðe,
Parmaklar kýrýk doðruyu anlatmak için bir daha,
Ve doðruyu söyleyip kýrbaçlananlar yok oluþun gafletinde.
Bu gece sessiz!
Ýsa gök ehlinin sofrasýnda,göz yaþlarý sokaklarýmda damlýyor,
Tarikat-i Muhammedi dualarýnda dört mezhep ehli yanýyor.
Bir çaðrý gök ehlinden,
Ve Mikail asasýndan rahmet yaðýyor.
Bir çaðrý gök ehlinden,
Ve Azrail asasýnda ölüm aðlýyor.
Bir çaðrý gök ehlinden,
Ve Ýsrafil o günü bekliyor.
Dört büyük melek ve dört büyük peygamber meleklerde,
Bu gece sessiz!
Bir adam var ki daha ötelere gitmeden,
‘Ya leyteni küntü turab’ diyor gerçekten!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.