kalbimiz çatlar ilk çekiþte damarlarýmýza tatlý zamanlar sýzar ve yeþil mi yeþil bir çocuk kendine yürür gözlerimizde
yürür ayaklarýmýza dolanan kara örtüleriyle sýcak baþ dönmelerinin dudaklarýnda küfürlü bir gülümseme savrulur, kendine varýr son çekiþte küçülürüz, bir avuç toprak kadar küçülürüz,bir avuç daha hani O olamasak da, çökeriz önünde bir hiçlik olmaya önemli deðil
önemli olan hala aðlayabilmemiz O’nun gibi
önemli olan zulamýzda durmasý zamanýn ve topraða kök salmasý kafamýzdaki güzelliðin biz aðlayabildikçe
önemli olan... hiç
lokman kurucu kaos çocuk parký
Sosyal Medyada Paylaşın:
LuyCiyano Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.